3 öğün korku!

Takımın ruhu çekilmiş, herkes özgüvenini yitirmiş. Rakibin sıkleti senden farklı olacak. Öyle veya böyle 2-0 öne geçeceksin. Ardından maçı uzatmalara taşıyıp penaltılara bırakacaksın. Penaltılarda ile eline gelen fırsatları tepeceksin ve sonuçta seni Ufuk ipten alacak. Halbuki tam bir prova maçı idi Galatasaray için. Mancini elinde ne var ne yok test etme fırsatını yakalamıştı. Hem yedeklerin performansını görecek, hem de yorgun aslara zorlu maç trafiği öncesinde dinlenme şansı tanıyacaktı. Artık 4-4-2’ye döndü diye düşündüğümüz İtalyan hoca, Gaziantep Belediye önünde sahaya 4-2-3-1 düzeninde çıktı . Defansta sürekli yer değiştirmekten başı dönen Dany’yi bu kez sağ bekte kullandı. İleride tek forvet Amrabat’ı bıraktı. İkinci ligde 13. sırada yer alan -6 averajlı rakibi için ilginç bir tercihti bu doğrusu. Nitekim takım da maça tedirgin başladı. Antep’in savunma arkasına bıraktığı toplar tehlike yarattı. 20. dakikada Bruma’nın ayağından çıkan ve direkten dönen top sonrası gelen gol, sıkıntıyı giderdi. Engin Baytar, Rize’ye attığı golü kopyalarken alkış aldı. Sonradan ıslıklarla sahayı terk etti. Amrabat’ın attığı ikinci gol Galatasaraylı oyuncuları rahatlattı, rakibin de gardını tamamen düşürdü. Ancak ikinci yarıda Galatasaray attığından fazlasını kaçırdı. Bruma, 40-45 metre sürdüğü topla; herkes gittikten (!) sonra kalan az sayıda Galatasaraylılar’dan belki alkış aldı ama bu pozisyon oyuncunun final vuruş ve final pas eksikliğini belgeledi. Yenilen gollerde tipik savunma zaafı ortaya çıktı. Ne kademe, ne doğru zamanlama, ne de doğru adama hamle. Goller Mancini’nin ‘3 öğün defans çalışmamız gerek’ sözünü anımsattı. Sonra korku dolu penaltı resitaline kadar uzayan bir kördüğüşü izledik. Bu atışlar sonunda tüm takım ve de yönetim; alınan nefes ve kazanılan zaman için Ufuk Ceylan’a ne kadar teşekkür etse azdır.