Ölüm ve Sıtma

Ders alınmayan tarihin tekerrür nasıl tekerrür edeceğini gösteren bir dersti dün gece Fenerbahçe için...
Akıllar "bilmem ne karşılaşmasındaydı" gibi komikleşmiş mazeret kalıbı da ortadan kalkmıştı.
Abdullah Avcı'nın takımı yine her topa 3 kişi basan, rakibi defanstan çıkarmayan ve kimseyi şaşırtmayan o bilindik klasik oyununu oynadı.
Eksikler anlaşılabilir, ama kendi sahasında oynayan bir Fenerbahçe'nin ilk kornerini dakikalar 78'i gösterirken kullanması kesinlikle anlaşılır bir şey değildi..
Zirvedeki rakiplerin kayıpsız ve fiyakalı geçirdiği bir hafta sonu, aşırı stres ve baskı yaratmış takımın üzerinde belli ki...
Oysa şampiyon olmak isteyen sadece kendisiyle ilgilenir, rakiplerin ne yapıp yapmadığıyla değil.
En üst mertebede bir mücadelenin yaşandığı gecenin yıldızı, kuşkusuz çaldığı ve çalmadığı düdüklerle maçın orta hakemi Cüneyt Çakır'dı.
Yıllardır kendisine Fenerbahçe karşılaşmaları ambargosu koyan Merkez Hakem Kurulları’na manifesto niteliğinde bir 'tekzip' gönderdi.
Fenerbahçe’de Kemal'in saha içindeki yokluğu, Uğur'un kendi takımını dağıtan darmadağınıklığının mazeret götürür bir yanı ve yönü olabilir mi? Hadi bunlara alıştık da ya Gökhan Gönül? Nazar mı demeli?
Her şeye rağmen 2-0 geriye düştükleri bir maçta, skoru 2-2'ye bağlamayı başardıkları için belki de kutlamalı belki hepsini.
Tamam da, fikstür dezavantajına rağmen kendi sahanda ikram ettiğin 2 puan, kolay kolay telafi edilebilecek az buz bir kayıp değil.
Ligin sonuna yaklaşıldıkça kafaların dövüleceği de aşikâr.
Sarı Lacivertli taraftarlar dün gece Kadıköy’de, "ölümü gösterip sıtmaya razı etmek" deyimine tam da 'cuk' oturan, buz gibi bir gece yaşadı özetle...