Nazar

Avrupa’da parmak ısırtan, ‘maşallah’ dedirten kramponlara, kem gözler değmiş olmalı. Yoksa performanslar arasındaki fark motivasyonla ya da yorgunlukla izah edilebilecek gibi değil. Roberto Carlos bile ilk hatasını bu maçta yaptı.
Alex gibi bir dehanın yokluğunda oyuna sakin ve kendinden emin başlamıştı Sarı-Lacivertliler. Yorgun ama yine pozitiftiler. Rakibinde ise anlaşılmaz bir gerginlik, sanki ağır bir yenilginin rövanşını ne pahasına olursa olsun almak ister gibi acımasız bir hâl vardı.
Buna rağmen ilk golü atan yine Semih’ti. Maçın kaderini göz yanılmasından çok eyyama kurban giden Edu’nun oyun dışı kalması ve Deniz’in sakatlanması belirledi. Tabii bir de Iglesias’ın da yerini zorunlu olarak günün adamı Mehmet Eren’e bırakması.
Fenerbahçe sertlikten ve hır gür taktiğinden yılıp, hakemden de ürkünce, kora kor çatışmaya giremedi. Doğal olarak oyunun kontrolü tamamen Kayserispor’a geçti. Futbolcuların soğukkanlılıklarını kaybettikçe, dengeleri ve sinirleri alt üst oldu.
Sertlik, hakem, zemin, eksik, cezalı, yorgunluk, motivasyon ya da her neyse, bunlar asla mazeret oluşturmamalı. Fenerbahçe, polemiklere aldırmadan, çok çalışarak, dersine daha iyi çalışarak rotasına devam etmeli. Artı hanesine yazabilse tabii ki çok iyi olurdu ama kaybettiği sadece 3 puandır.
Nazar boncuğu olsun.