Kukalı saklambaç!

Neymiş; çeyrek asırlık hasret, seyrek hasırlık kasvet... Geçiniz. Fenerbahçe pompalanan bu zırvaya sarıldı ve bu zokayı dibine kadar yuttu.
Kendisine dünya devlerini hedef almış bir kulüp, serüveni 6-7 maçlık bir illüzyona kapıldı. O kupayı alsan ne olur almasan ne olur? Üstelik tek kıymet-i harbiyesi senin hasretin olan cüce bir hedef... Üstelik kulpundan yakaladığında götürecek bir hastane bile yok!
Lig ile kıyaslanabilir bir yanı var mı? Kavganın haricine düşmenin, daha doğrusu kaçmanın, kaytarmanın, savsaklamanın, umursamazlığın hezeyanı, palavradan bir heyecanla örtülmeye çalışılıyor. Üst üste her sene alsan ne olacak ki? Bu senenin hasarını, zararını ve tahribatını örtbas edebilecek mi? Geçerli bir özür mü olacak? Yemezler!
Şampiyon olursun veya olmazsın o başka... Son ana kadar yarışın içinde olmak, 10 kupadan daha prestijlidir. Kupa, alt ve orta sıralardaki takımlar için büyük hedeftir. Avrupa’ya çıkış ve biraz da para kazanma kulvarıdır. Büyük takımlar için olsa olsa bonus olabilir! Ancak Fenerbahçe için ‘bonus kulağı geçmiş’tir. Baksanıza Devler Ligi’nde yarı finalin eşiğinden kılpayı dönmüş bir takımın, UEFA bileti sıralamaya değil bu maça bağlı? Daha ne olsun!
Hani samimi bir şekilde “ne yapalım elimizde kala kala sadece bu hedef kaldı, bari şu geyik muhabbeti bitsin, bıktık, bezdik ve bizi geriyor” deseler gene anlaşılabilir. Ancak bir kutsama, bir kodlama, bir güzelleme var ki Sarı Lacivert cenahta; sanki bu kupayı almak dünyanın en büyük işi! Sahi, hani ‘rezerv lig’ gibi değerlendirecekti Fenerbahçe kupa kulvarını?
Boyalı eşeği, bırakın beygiri ‘safkan at’ diye yutturma gayretkeşliği küçültücü değil mi?
Çocukluğumuzun ‘kukalı saklambaç’ oyunu, şimdi ‘kupalı saklambaç’a dönüştü. Alınsa bile kimse o kupanın arkasına saklanmaya ve aklanmaya çalışmasın. Fenerbahçe amatör branşlar haricinde, çok büyük çuvallamıştır.
Şampiyonluğu geçtik zaten de, Fenerbahçeliler’e bir sorun bakalım: mesela son haftada Trabzonspor’u yenmek mi daha önemli, yoksa kupayı almak mı?
Ben cevabı biliyorum!