İnanalım mı?

İnsanın içinden hiçbir şey yazmak ve konuşmak gelmiyor. Öfkemiz, acımız heyecanımızı boğmuş, her şey anlamını yitirmiş. Solan gencecik fidanlarımızın yanında futbol, Şampiyonlar Ligi, Avrupa başarısı teferruat bile olamaz. Ay-Yıldızlı bayrağın istikbali uğrunda, kulüp renkleri teferruat bile olamaz.
İkbali için her türlü hinlikle ve pislikle kol kola, iç içe girenlerin, bu yoğun duygu atmosferini sömürme çabaları ise midemi kaldırıyor. Şehitlerimizin acısını bir aklanma fırsatı gibi görüp, vatanseverlik dersi verme işgüzarlığına soyunanları hayretle ve ibretle izliyorum.
Hortumcuların, yolsuzlukçuların, gaspçıların, kapkaççıların, iltimasçıların, mafyozların, zehir tacirlerinin, kanunları ve hukuku geçersiz kılıp onlara yol verenlerin dağdaki hainlerden ne farkı var?
Tribünleri rant için şiddet alanına çevirenlerin, kendi taraftarlarını bıçaklayanların, rakip taraftarları lince yeltenenlerin, pankart açtığı için kendi arkadaşlarını infaz edenlerin, sağa sola döner bıçakları ve palalarla saldırıp, statları terörize edenlerin, annelere pankartlarla hakaret edenlerin, onları besleyenlerin, öykünenlerin ve kutsayanların dağdaki hainlerden ne farkı var?
Her şeyi yap, sonra tribünde hamaset dolu iki slogan at, iki pankart as ve aklan öyle mi? Bu kadar kolay mı? Bugüne kadar terör belası uğruna canını verenlerin, ömür boyu sakatlığa mahkum olan gazilerin, dağlarda aç susuz omuz omuza çarpışanların takımı var mı beyler? Hangi bayrakla gidiyorlar toprağın bağrına?
Tribünlerde birbirlerinin annelerine küfredenler, ilkel bir kabile vahşetiyle saldıranlar, kan dökenler, kandan ve şiddetten beslenenler, dün oralarda yan yana çarpışanlar, yarın bu vatan uğrunda birbirlerinin kucağında son nefesini verecek olanlar değil mi?
Ya yazılarıyla ve sözleriyle tribün terörünü taammüden körükleyen, şirin görünmek için emziren, besleyen, görmezden gelen ya da himaye edenler? Onlar da utanıyor mudur acaba?
Hainlerin kurşunuyla dağda can vermek mi daha acı, tribünlerde, stat dışında bir hiç uğruna linç edilmek mi? Teferruat bile olmayacak şeyler uğruna, gencecik çocuklara palalarla, taşlarla, kılıçlarla, silahlarla ölümüne saldıran hainler ne düşünüyor? Bir insanı öldürdüklerinde ya da sakat bıraktıklarında Türk Ulusu’nu, Türk Ordusu’nu eksilttiklerinin farkındalar mı?
Küfür ettikleri, utanmadan iğrenç pankartlar açtıkları annelerin her birinin aslında bir şehit annesi, ya da şehit çocuğu olduğunu bilmiyorlar mı? Futbola, tribüne, sokaklara hakim olan garabet anlayışın şehitlerimizin kanını sömürmesine de katlanalım mı? Hamasetlerine inanalım mı? Bunlardan bırakın vatanseveri, takımsever, renksever, sporsever hatta futbolsever olabilir mi?
Toplumun huzurunu, birliğini ve barışını tehdit eden her şey terördür. Buna alet olanlar da övenler de, göz yumanlar da haindir.
En azından şehitlere ve şehadet makamına saygı gösterin de, düşün onların yakasından!