Hipnoz

Nitekim kronik oyun içi dalgınlık ve hamlesizlik sorununa, bir kez daha ribaunt toplardaki ‘seyir hali’ eklenince, kalesinde golü görmekte gecikmedi. Hatırlayanlar ve hatırlatanlar ile unutulan ve unutturanların maçıydı sanki. Mesela Sarı-Lacivert forma altında futbolu ve golü unutan Zafer Biryol, penaltı golüyle kendini hatırladı ve hatırlattı.Takımının her golüne ‘başını ellerinin arasına’ alıp ‘eyvah’ edasıyla sevinen Bashir, bu kez klasikleşmiş hareketini unutmuştu. Yani Hafıza-i Bashir nisyan ile malûldü.Fenerbahçe hipnozdan ancak 15. dakikada sıyrılabildi ama Uğur Boral’ın vuruşu yan ağlara takıldı. 3 dakika sonra Ferdi, farkı ikiye çıkarınca, Sarı-Lacivertliler’in kendilerini hatırlaması, panik atak futbolundan öteye geçemedi. Ve oyun o andan itibaren tamamen Rus ruletine döndü. Sarı kart unutkanı Victoria’s Secret bile bu maçta kendini hatırlatanlar arasındaydı. Selçuk Dereli de kendisini atayanlara adamıştı kendini. Onları da, asıl misyonunu da unutmamıştı. Bashir şaşardı ama beşer şaşmazdı. Herkesin her şeyi yeniden hatırladığı bir maçta yeteneklerini, formalarını, futbolu ve mücadeleyi unutanlar Fenerbahçeli kramponlardı. Sürekli kenarda unutulmaktan dem vuran Serkan oyuna girmiş ama kendini kenarda unutmuştu. Semih Wesson da geç hatırlayabildi.Bu kadar ters orantılı unutuş ve hatırlayış arasında, puan olarak ağır kayıpla çıksa da, skor olarak çok ama çok ucuz kurtuldu Fenerbahçe.Sanki kendilerini hatırlasalar rakiplerinin ‘hatır’ları kalırdı.