Fırsatı ıskalamak

Tam 14 maçtır yenilgiyi unutan Fenerbahçe, zirve açısından çok kritik bir maçta, 10 yıldır evinde yenilmediği rakibini ağırlıyordu. Sarı-Lacivertliler mutlak galibiyet, Bordo-Mavililer en azından yenilmeme mantığıyla çıkmıştı. İlk yarıdaki görüntü buydu...
Daha birinci dakika dolarken, iki kalede saniyelik farklarla yaşanan karşılıklı iki net gol pozisyonu, ortalığı hareketlendirir gibi oldu.
Trabzonspor gol umudunu Fenerbahçe defansının anlık dalgınlığına ya da savunmadan rastgele fırlatılan karambol toplarına, rakibi durdurmayı da ‘taktik faullere’ endekslemişti. Buna rağmen net pozisyonları yakalayan ve harcayan misafir takımdı.
Ligin en katı hakemi Bünyamin Gezer de, sanki kart göstermemeye yemin etmiş gibi, hiç olmadığı kadar toleranslıydı. Taa ki 63. dakikaya kadar. Fenerbahçe’nin savunması ve orta sahası ilk yarıda hiç olmadığı kadar dikkatli ve yardımlaşmacıydı. Tabii sadece ilk yarıda.. Sarı-Lacivertliler’in oyunu çözecek etkili silahları, en olmaz anlarda ‘tutukluk’ yaptı. Eee, buna bir de ‘Issız adam’ Güiza’nın, sonunda kendini de terk etmesi eklenince..
Sarı-Lacivertli futbolcuların sonuçtan uzak çabaları, hiçbir yere varmayan merdivenden farksızdı. Bu, kendilerine olan özgüvenlerini silkelerken, rakiplerinde cesaret aşısı gibi geldi.
Nitekim ikinci yarıda oyunun kontrolü de kontörü de Trabzonspor’a bırakıldı. Başlangıçtaki mantık tersine dönünce, sondan başlaması gereken değişiklikler de çaresizliğe çare olmadı. İki teknik direktöre de sabır ödülü verilmeli; birine Güiza diğerine de Yattara için.