FB Rh pozitif

Varsınlar dillerine kilit, kalemlerine mühür vursunlar. Sahadaki çirkefliklere yıllarca ‘agresif futbol’ güzellemeleri döktürüp, saha dışındaki çirkinliklere, tezgahlara gıkları çık(a)mayan ‘ağır abi’lerden söz ediyorum.
Ülkedeki futbol düzeni karşısında üç maymunu oynayan, hatta zaman zaman çanak tutup kol kola giren, zalimi mazlum diye yutturmaya çalışan sözde ‘etik jandarmaları’ndan.
Onların övgüleri kimseyi çoğaltmayacağı gibi, yergileri de kimseyi azaltmaz. Meşhur Nazi işkencecisi Mengele gibi sinir uçlarıyla oynamaya bayılırlar. Biat ettirmek için gerçekleri çarpıtmak, saklamak, karartmak, saptırmak ve gündemden kaçırmaktır öncelikli görevleri. Özellikle de zayıfsan, açıkların varsa, bunlarla mahrem sırlar paylaşmışsan, paslaşmışsan, ittifak kurmuşsan kuyruğu kaptırmış, işgal edilmişsin demektir.
Fenerbahçe bu saadet zincirini kırdığı, kendi rotasından sapmadığı, saltanatın dişlilerine çomak soktuğu ve boyun eğmediği için işkence görüyor. Çünkü bu düzende ödün vermeyene ödül de yok. Eğer yönetim ve taraftar bu kararlı direnişi gösteremeseydi, kulüp bugün bulunduğu noktaya gelemezdi.
Futbol dervişi Zico ve talebeleri, romantik bir ısrarla futbolun sadece futbol olduğu konusunda inatla diretiyorlar. Sahadaki duruşlarıyla ve çabalarıyla bunu ispatlamaya çalışıyorlar. Sonuçları tartışılır ama nereden bakarsanız bakın saygı duyulacak onurlu bir tavır. Hani Hac yoluna düşen karıncaya “Bu adımlarla zor gidersin” demişler, O da “Olsun varamasak bile yolunda ölürüz” demiş ya, o misal.
Sarı-Lacivertli futbolcuların sükuneti, soğukkanlılığı, rakibe saygıları ve futbolun sadece pozitif yönüne odaklanan halleri, yalnızca gözlerimizin değil, duygularımızın da pasını temizliyor. Takım ruhu ve oyununu biraz daha geliştirip, hakem yanlışlarına aldırış etmeden, bahane üretmeden, tribünlere oynamadan, savaşçı kimliklerini de ön plana çıkarabildiklerinde kıyamet kopacak. Ne Baron’lar kalacak ortada ne de onların şişirip, yol verdiği balonlar.
Futbol rakiple oynanır ve hiçbir takım her maçını kazanamaz. En farklı mağlubiyetler bile gurur apoletidir, utandıran galibiyetlerin yanında. Hayatın en acımasız kuralıdır; ‘güçlü’ olmayana asla ‘barış’ yoktur.
Yıllardır bu sisteme karşı ‘dayanışma barikatı’ oluşturan Fenerbahçe taraftarı, takımına ve kulübüne her zamankinden çok daha fazla destek vermeli. Futbolcular ve Zico da çok ama çok daha fazla çalışmalı. Karanlığa meydan okuyan yumruklar asla çözülmemeli.
“Şeytanın saltanatı besmele çekilene kadardır” demiş atalarımız, ‘besleme’lere küpe olsun!