Bir elinde cımbız...

Fenerbahçeli futbolcular, Orhan Veli’nin meşhur şiirini futbol sahnesine uyarlamışlar da sevabına sergiliyorlar sanki ligin başından beri...
Ne Şampiyonluk/Ne Devler Ligi/Ne de UEFA Kupası/Ne de forma/Bir elinde cımbız, bir elinde ayna/ Umurunda mı dünya?
Anlaşılan herkesin keyfi yerli yerinde; ilişmeyelim. Ankaraspor ısırıyor, basıyor, yırtınıyor, Fenerbahçe boş gözlerle seyredip, lütfen yalancı hamleler yapıyor: El Classico!
Bir şey yapmaya kalktıklarında da ya kendi ayaklarına dolanıyorlar ya da varyeteye feda ediyorlar. Emre’yi ve Volkan’ı ayrı bir yere koymak gerek.
Eğer Fenerbahçe’ysen, “çok eksik var” lafı ucuz ve komik bir bahaneden başka bir şey değil. Ligin dibine demirlemiş takımlara kaybedilen maçlarda da ‘tam kadro’ hallerini gördük. Ölüyü bile dirilten ‘etkisiz eleman’lar topluluğundan farkı var mıydı?
Yani senin yedeklerin böyle bir maçta kora kor mücadele edecek, oyununu kabul ettirecek yetenekte, güçte ve bilinçte değilse, havlu değil bornoz atsan sürpriz olmaz. Bu maçın, kulüp açısından, gelecek sezon açısından anlamını ve önemini kavramaktan yoksunsa futbolcuların, koyver gitsin zaten. Fener’e gol olmuş önemli mi; maksat paşalar, kurmaylar, yaverler, hancılar, yancılar üzülmesin!
Siz dalganıza bakın paşalar, birileri sizin yerinize de fazlasıyla üzülüyor nasılsa! Ali Sami Yen gladyatörlerine de madalya takmak gerek.
Fenerbahçe’nin varlığı, onların yokluğuna armağan olsun! Lâfı mı olur!