Yazık oldu!

‘Atlama paşam. Ayakta kal paşam. ‘Bu sözler, Serpil Hamdi Tüzün’ün antrenörlük kariyeri boyunca en fazla kullandığı uyarılardır. Ne yazık ki evlatlarımız halen çift dalmayı maharet sanmaktalar. Hele kendi ceza sahasında, rakibe atlamanın bir çeşit defansif intihar olduğunu bir türlü anlayamamaktalar. Bu kaçıncı penaltı. Bu ne sonu bitmez bir ikram. Peki ya yediğimiz ilk gol. Kendi sahamızda basit oynamayı, kontrol pas yapmayı ne zaman alışkanlık haline getireceğiz. Bu goller bireysel hata değil. Toplu, topsuz işlediğimiz cinayetler..

Skrtel uyum sağladı

Kararsızlık Ertuğrul’u bitiriyor. Çıkıp çıkmamakta bu kadar tereddüt etmesinin bedeli çok ağır. Kendi kariyerinin yanı sıra takımının performansında da belirleyici olan bu zaaf, ivedilikle giderilmeli. Kjaer’in sakatlığı büyük şanssızlık. Geçen sezonki performansıyla takımının vazgeçilmezi oldu. Bu sezon katılmasına rağmen Skrtel uyum sürecini bitirmiş gözüküyor.

Verilmeyen penaltılar...

İkinci yarıda kaybedecek şeyi olmayan bir takım havasına büründü Fenerbahçe. Salih’in istekli oyunu, Emenike’nin fiziki gücüyle bir araya gelince pozisyonlar gecikmedi. Kazanılan golün adı ise ‘umuda yolculuk’. Yenilen üçüncü gole rağmen umutlar hiç tükenmedi. Çünkü Monaco’nun skordan başka hiç bir üstünlüğü yok. Onu da hakeme borçlu. Verilmeyen penaltılar galibi belirledi.

Taraftar unutmamalı

Yazık oldu. En çok ta Emenike’ye. İki maçta üç gol at, ama takımın elensin. Atabileceği kim bilir kaç gol daha vardı. Kaç defansı daha zora sokacaktı. Yanından vurup gideceği bir sürü defans adamı, Sarı-Kanaryalar’ın elenmesine duacı. Fenerbahçe taraftarı, asla unutmamalı. Uluslararası arenada bunları yapabilen bir oyuncu ne olursa olsun kaybedilemez. Emenike bu takımın bankosudur..