Umut'a dair

Tribünlerin uğultulu tepkisi normal, çünkü mutlak bir gol kaçmış, gayri ihtiyari bir tepki yani. Ama devamı Ali Sami Yen’de Jo olayına döndü ki, kendi sahasında, taraftarınca “dışarı” davet edilmek, buna muhatap olan oyuncuyu bitirir.

Doğrudur, Umut tam 3 kez Murat’la karşı karşıya kaldı. Üçünü de, deneyimli file bekçisine çarptırdı. Bu durumu “Murat Şahin’in yeteneğine mi, Umut’un şansızlığına mı, yoksa beceriksizliğine mi bağlayalım?” diye düşünürken malum pozisyon geldi. 3’e bir yakaladılar Murat’ı ve Umut boştaki iki arkadaşına vermek varken topu yine ona nişanladı. İşte kafa karıştıracak bir durum daha: Umut bencil mi, yoksa çevre kontrolünü yapamayacak kadar futbolun basit temel unsurundan bihaber mi?

Vardığımız sonuç şu: İyi niyetli, koşuyor, mücadele ediyor. Ama ne yazık ki sınırlı teknik kapasitesi bu özelliklerini kapatıyor. Çok zor ve kritik gollerle coşturduğu tribünlerin, çok basit pozisyonları harcayarak hedefi olabiliyor. Futbol bu, profesyonellikte bunlar da var. Neyse ki fazla etkilenmeden ya da öyle gözükerek maçı tamamladı. Karşılığını da uzatmalarda aldı. Şenol Güneş de skora oynamak için yuhalanma pahasına Teofilo’yu oyundan alarak duruma katkı verdi.

Kendisine bu kadar boş alan bırakan, savunmada akıl almaz gedikler veren Kasımpaşa karşısında sadece ilk yarıda 6 net pozisyon harcayan Bordo-Mavililer’i zor bir ikinci yarı bekliyor öngörüsü, erken bozuldu. Onca kurtarışına karşın, yıllar sonra teknik direktörü Yılmaz Vural tarafından “şike” yapmakla suçlanma olasılığı her daim mevcut olan Murat’ın çaresiz kaldığı Egemen’in kafa vuruşunda denge bozuldu, Trabzonspor’un oyunu da. O ana kadar yarı alanına hapsettiği rakibinden baskı yemeye başladı. Ama Yılmaz Vural’ı yatırıp yuvarlatan son dakikadaki pozisyon hariç, sıkıntı yaşamadan maçı tamamladı.