Umut patlaması

Burada o da yoktu. Saklandı durdu. Ziya Doğan bu kez haklı çıldırdı. İkinci yarının başında bir gözüktü, Umut’a golü yaptırdı. Sonra dinlenmeye çekildi, kayboldu yine yani. Son 5 dakikada bir sihirli el değdi kendisine sanki. Sahneye çıktı, sağdan öyle toplar getirdi ki, birincisi, ikincisi olmadı. Baktı ki olmuyor, üçüncüsünü öyle ayarladı ki, Umut’un önünde boş kale vardı. Artık olmalıydı ve oldu. Yattara ile birlikte maça damgasını vuran oyuncu az değildi. Ama en önemlileri Tolga ile Umut oldu. Tolga haftalardır güzel oynuyor, alkış alıyordu. İlk goldeki hatası çok açıktı, ikinci golde çizgide çakılı kaldı, üçüncü golde rakibinin ters rövaşatasını beklemeliydi. Bir ders gerekiyordu ona, aldı da. Kendine güven iyi ama “havaya girmek” başkaydı, çok erken söndürüyorlar! “Daha fazla dikkat! Daha çok çalışmalısın” dedi dünkü maç. Çünkü kendisine Türk futbolunun ihtiyacı vardı. Neyse ki dersini alırken arkadaşları kaybı önledi.Kaybı önleyenlerin başı 3 golüyle Umut’tu. Patladı dün, haftalar sonra. Takımı için de kötü sayılabilecek maçtaki 3 puana katkısıyla bir umut patlaması yaptı. Ama şık golleri dışında ne yalan söyleyelim zaman zaman yine “saç-baş” yoldurdu. Erdinç savunmada ve attığı golde, Musa da sağ dışta “damgacılar” arasında “olumlu” kategoride yer aldı. Tabi ki iki asistsiyle Ceyhun. Durgundu, 2 golden iki asiste düşmesinin nedeni de buydu.Kaleciyi de geçen Gökdeniz’e yanlış kalkan ofsayt bayrağı, Denizlispor’un ikinci golü öncesi Musa’ya yapılan faulün kaçırılması, Ayman’ın Abraham’a tabanının cezasız kalması hakem yanlışlarıydı, “olabilir, hakem hatası” diye geçiştirilebilir. Ama Fair-Play ruhu ile çelişen iki pozisyon vardı. İlkinde Denizlisporlu meslektaşı yere düşünce Ayman sakatlandığını sandı, bomboş durumda topu taca attı. Hemen kalkınca da Yusuf, uyarıldığı halde topu rakibine vermeye gerek görmedi. Denizlispor’un 3. golü öncesi İbrahim Ege sakatlandığı için Tolga topu orta çizgiye yakın bölgeden taca attı. Tedavi sonrası Denizlisporlu oyuncular korner çizgisinin yanından topu taca atıp, devamında çıkarılamayan bu topla eşitliği yakaladı. Gönül isterdi ki, Fair-Play ruhu “samimi” olsaydı.