Top Umut'ta!

Trabzonspor 3 günde iki hayal kırıklığı birden yaşadı. Avrupa’ya veda ve ilk puan kaybını yaşadı.

“Neden elendi ve neden puan kaybetti?” sorularına mantıklı yanıtlar aramak, hataları tekrarlamamak açısından önemli. Bu soruya farklı yanıtlar alınabilir. Objektif değerlendirme yapanlar kadar yönetime, teknik kadroya, futbolcuya vs önyargılı olanlarca farklı şaşırtıcı nedenler de sunulabilir. Burada doğru olan objektif eleştirileri dikkate alıp, gereğini yapmaktır.

Birçok nedenin içinde, en çok dillendirilen “Umut vakası”dır. Sıcağı sıcağına, “Bu krizinin her kimse müsebbibi, affedilir değil” diye değerlendirdiğimiz bu olayla ilgili fikrimizde bir değişiklik yok.

Zamanla taşları yerine oturunca ortaya çıkan tablo şu:
Toulouse, Gignac’ı sattı ve az maliyetli Umut’u buldu. Kulüp de, “Avrupa’ya izin” sözünü tuttu ve olur verdi. Umut Avrupa’da kariyerini sürdürmek ister. Hocası da bırakmak istemeyebilir. Bunlar doğal. Sorun; bu işlerin önemli bir maçın arifesinde gerçekleşmesi, menajerlerle kamp yerinde görüşülmesi ve Umut’un amatörce, “Kafam karışık” demesinde. Şenol Güneş’in, “Umut konusunda konuşulacak bir şey yok!” şeklindeki sert ve net tavrı bu nedenle haklı.

“Yokluğu Liverpool maçı skorunu etkiledi mi?” sorusunun yanıtı Antalya maçında alınsa da unutulmamalı ki, Umut bu takımın direkt oyuncusu ve elbette ki etkiler de. Ama son dönemlerde, “Umut bu takım için gereklidir” sözüne sert tepki verenlerin, yeni söylemlerindeki tezat çok manidar!

“Umut Vakası” derslerine gelince:
Tarihi bir maç öncesi önemli bir oyuncu için hem de kampta pazarlık yanlış. Bir oyuncu, kariyeri için, önce mevcut görevini layıkıyla yapmalı. Bir formanın renklerine gönül verenler tarafından sudan nedenlerle yuhalanan oyuncu, daha az paraya da başka tarafı tercih edebilir. Bir oyuncuya verilen söz tutulmazsa, bu durum diğerleri için kötü örnek olur.

Son söz: Pire için yorgan yakılmaz. Yakılmadı, doğru olan yapıldı.

Olan oldu, top Umut’ta artık!