Tek fark rakip!

Neredeyse ayaklarına top değmeden skoru 2 farka taşıyan tamamı geçen sezonki oyunculardan kurulu kadro, böylece yeni başkanlarının tribünlerden “gurur okşayan” desteği almalarını da sağladı. Böylece esas ‘ateş-barut’ ikilisinin bir araya gelmesine de tanıklık etmiş olduk!

Derry’nin gücü ve iki farklı skor ikinci bölüme getiren rehaveti doğurdu. İlk golde Colman’ın akıllara zarar hatalı pasını, ikinci golde de Onur’un klasına yakışmayacak pozisyon alışını, bu rehavetin neden olduğu ‘vurdumduymazlık’ dışında başka bir şeyle ilişkilendirmek mümkün değil.

Rakibin bu bölümde iki kez geldiği kalesinde eşitliği yakalaması Trabzonspor’u kendine getirirken, tribünlerdeki “Büyük Başkan el salla” tezahüratlarını da her kriz döneminin afyonu olan, “Ayağa kalkmayan Fenerli olsun” şeklinde değiştirdi. Böylece kalan 57. dakikalık üçüncü bölüm de başlamış oldu. Olcan’ın, Molloy’e ters kafa vuruşu yaptırırak yeniden öne geçişi sağlayan gol, bir futbol maçında rakibi, gücü ne olursa olsun ciddiye almanın ürünü, ikinci yarının hemen başındaki Giray golü de, turun daha kolay geçeceğinin işareti oldu. Dörtlü savunma, iki ön libero, ortada pasör ve iki kanat ile ileride tek forvetle, sadece kadro değil, oyun anlayışının da değişmediği Trabzonspor’da, dejavu hissi uyandıran değişikliklere sıra, oyun disiplinin ve iki farklı skorun yeniden sağlanmasından sonra geldi. Farklı tek şey; olağan üstü kötü rakip oldu. Buna rağmen yenilen iki gol ve son dakikalarda verilen kritik pozisyonlar, Trabzonspor’un rövanşta daha dikkatli davranması gerektiğine yönelik iyi birer uyarıydı.