Tartışmasız hak etti!

Sezonun bir anlamda en organize futbolunu sergileyen Bordo-Mavililer için ciddi pozisyonlar buldukları bu yarıda skor üretememenin nedenlerini say sayabildiğin kadar:

Olcan’ın bomboş giderken dengesini kaybedip yere düşmesi, Burak’ın aynı şekilde topu ayaklarına bulaştırması tribünleri isyan ettiren değil, biraz de güldüren komik hareketler olarak hafızalardaki yerini aldı. Ceza alanı içinde iki Halil pozisyonu var, ilkinde maçın hemen başında ayağına basılan bu oyuncu, ikincisinde sert bir taban darbesiyle Vittek’ten sonra “Zayette kurban”ı olmaktan kıl payı kurtuldu. İlginçtir, Zayette’ye bu pozisyonda da faul çalınmadı, kaldı ki çalınsa ceza alanı içi. Sonrası Burak’la ilgili; yanlış bir bayrak, kendi klasiğini yaratabileceği bir pozisyonu ezdi. Sonuncusunda futbolun güzelliğine tanık olduk: Burak’ın aynı sahada aynı rakibe daha önce attığı golün benzerini üst direk engelledi.

Trabzonspor, bütün bunları gerçekleştirdiği ilk yarı boyunca rakibine Doka’nın Tolga tarafından kornere çelinen vuruşu dışında pozisyon vermedi.

İkinci yarının durağan geçen ilk 10 dakikası iki teknik adamı da oyuna müdahaleye zorladı. Nitekim girdikten sonra Trabzonspor’da bir Alanzinho hareketliliği yaşanırken, İBB de artık özellikle uzaktan şut denemeleriyle rakip kalede varlığını hissettirmeye başladı. Alanzinho’nun az farkla auta çıkan, Burak’ın da Oğuzhan’a takılan vuruşlarından sonra zamana da oynayan ev sahibi ekip sert ve kontrollü futbolu tercih ederken, Trabzonspor risk almaya başladı.

Futbol istisnalar hariç, tabiri caizse kendini iyi oynayanı ödüllendiriyor. Olcan, Burak ve Henrique’nin mükemmel organizasyonuyla gelen Burak golü bunun kanıtı. O gol gelmeseydi, şu an belki istisna da olsa “futbolun adaletini” tartışıyor olacaktık. Colman asistiyle gelen Burak’ın uzatmalardaki golünüyse saymıyoruz: Geciken kendi klasikleriydi çünkü!