Tartışılır...

Bundan sonraki maçları artık, şampiyonluk stresi ya da baskısı hissetmeyeceği için “önemsiz” ya da “daha az önemli” kategorisine sokan dünkü Belediye maçıyla, ilk yarıda aynı rakiple oynanan iki maçı kıyaslayarak başlayalım söze: Rakibi 5 net pozisyon kaçırmış, pozisyonsuz Trabzon öne geçtikten sonra 4 fark yapmıştı. Dün 6 net pozisyon, gol yok!
Bu paragrafın açılımı şudur: İlk yarıda şans melekleri Trabzon’dan yanaydı, 2. yarıda değil. Kötü oyuna karşın bunca kaçan pozisyondan sonra alınan bir puana neredeyse sevinilecek durumda olmanın başka bir izahı yoktur. Konya ve Denizli maçlarını anımsayın!
Yanal, dün 1 kez topla buluşan, hiç top çalmayan, kaleyi bulan 1 şutu bile olmayan Umut’u ısrarla oyunda tutmak dışında “Ersun istifa” sloganlarını gerektirecek hata yapmadı. Tayfun’u, 1-2 hatasından sonra tepkiler nedeniyle oyundan düştüğü için alıp Hüseyin’i orta alana, Serkan’ı sağbeke çekti. Selçuk, vasatın üzerinde oynarken sakatlandığı için Alanzinho’ya yerini bıraktı. Bunlar normal. Teknik-taktik açıdan sorun yok. Eğer Alanzinho girdikten sonra, iktidar partisinin bakan ve milletvekilleriyle sezon başı çektirdiği imza fotoğrafındaki havası giderek sönen Gökhan başta olmak üzere, forvet yakalanan onca fırsatı değerlendiremezse yapacak şey yok.
Peki, “Ersun istifa” sloganının gerektirecek durum yok mu? Var tabi ki: 1-Türk futbolunun geleceği olabilecek 2 kaleciden birini bir teknik kadro nasıl olur da hazır tutamaz? Maskeli kaleci daha maçın başında kolay bir topu kaçırdı, Egemen çizgiden çıkardı. 2-Süper Lig’in transfer rekortmeni bir takımda nasıl alternatif oyuncu bulunmaz? Isaac, Barış, Ceyhun, Giray, Faty Paty, hepsi birlikte nasıl köreltilir? Umudunu kesmişler, ısınmıyorlardı bile! 3-Bir takımın artık ezberlenen ve rakipler için çocuk oyuncağı haline gelen sisteminin de mi bir alternatifi olmaz?
Nedenleri bunlar olsaydı tamam “Ersun istifa” tezahüratının. Dünkü anlık tepkiydi, artık kaybedilen umutlara isyan gibi bir şey. En azından şimdilik çözüm değil, tartışılır.