Takımdaşlık ruhuna alkış

Nobre’nin eline, Aurelio’nun yaratıcılığına, Semih’in bitiriciliğine bağlı 2 golle gelen galibiyet bir yana; Fenerbahçe asıl ‘takımdaşlık ruhu’na sevinmeli... İlk kez direkt şans bulduğu bir maçta fırsat kaçırdıkça küsen Semih’i, gol attığında bir sahiplenişleri var ki arkadaşlarının (!) büyük alkışa değer. Ya yedeklerin sahadaki futbolculara malzemeciden önce koşarak su taşımaları... Son Şampiyon’un en büyük güvencesi bu... Kadro güçlü; sonuç gelir nasılsa. Rizespor bir hafta öncesine göre daha diri. Pozisyon verse de çok buldu. Özellikle ilk yarı kök söktürdü Fenerbahçe’ye. Karşılığını da aldı, son dakikada. İki maç arasındaki farkın tek açıklaması, motivasyon olabilir. Büyük rakibe, büyük oynama arzusu yani. İkinci yarı Nobre’nin önce elini, sonra da ayağını büyük maharetle kullanmasına dayalı eşitlik golüyle başlayınca, Fenerbahçe aldı sazı eline. Sağlanan özgüven, hemen fark edildi. Ardından da Aurelio’nun yoktan var ettiği pozisyonda genç Semih ile 2. gol geldi. Sonra kaçırdıkça kontra yedi Sarı-Lacivertliler. Aurelio, Selçuk, Appiah’ın kontrollü oynama çabaları da durumu değiştirmeyince, belli ki, Daum korktu. Semih - Deniz değişikliği galibiyeti koruma amaçlı oldu. Hücumda adam eksiltip, savunmaya takviye son şampiyona yakışmasa da (!) üç puan var ya. Sonuçta Rize’ye yazık oldu. Üçte 3 yenilgi. Üstelik üçtür haketmedi. Ama bir gerçek var ki; Rize, zor günlere gebe...