Oynamak oynatmamak!

İki takım arasında 20 güne sığan üçüncü randevuda, taraflar yine birbirine net üstünlük sağlayamadı. İlginçtir pozisyon zengini, ilk iki maçta olduğu gibi yine Trabzonspor’du. Doğal olarak, şanssızlığı bir yana günün cömerti ya da başka bir deyişle beceriksizi de.

Özellikle ilk yarıda, takımını deplasmanda oynatan Abdullah Avcı gibi Şenol Güneş de risk almamaya özen gösterdi. Ama kupadaki çeyrek finalin iki ayağında da iki ölü toptan ve de iki savunmacıyla tur çıkaran Bordo-Mavililer, benzer beklentiyle tüm savunmacılarını öne çıkarırken, Abdullah Avcı, adeta çakılı oynattı.

Böyle giderse ve uygun tabirse tam “vurup kaçılacak” cinsten bir maç izlenimi veriyorken, Güneş alışılanın dışında bir uygulamayla 2. yarıya risk faktörlerini erken artırarak başladı. Forvet sayısını her an bir patlama yapmasını beklediği Teofilo ile çoğaltmayı tercih etti. Teofilo, “Ben henüz maç falan kurtarabilecek bir durumda değilim” dercesine bir görüntü vermesi yetmezmiş gibi, ağırlığı ve iki kritik pozisyondaki yanlış yer tutuşuyla kafalarda çok ciddi soru işaretleri bıraktı.

Böylece forvetteki ikinci isim “Burak olmalıydı” diye düşünenlere de haklılık payı verdi. Son 20 dakikada Trabzonspor’un zaman zaman oyun disiplininden koparak yüklenmesiyle oluşan iki tehlikeli atağı dışında Büyükşehir Belediyesi, “oynatmayan” kimliğini kullandı. Buna karşın Trabzonspor, iyi kapanmasına karşın rakibinin üzerine etkili gitti. Ama beceriksizlik-şanssızlık-direk-Hasagiç faktörlerinin birlikteliğini aşamayarak, kazanabileceği maçta bir puanla yetinmek zorunda kaldı.