Kriz ve fırsat!

Altını özellikle çizmek isteriz ki krizi Trabzonspor kendi kendine yarattı. İlk devre karşı karşıya kaldığı pozisyonda topu Korcan’a teslim ettiği için teknik direktöründen ağır tepki gören Henrique, el-kol işaretleriyle yanıt verince, 2. yarıya zor çıkar diye düşünüldü. Ama çıktı, 15 dakika yine etkisiz kaldı ve Akçay, “Bu Henrique’yle oynayacağıma santraforsuz kalmak daha iyi!” düşüncesiyle olacak, kendisini kulübeye çekmek istedi, o tepkisiyle soyunma odasına gitti. Sonra Mustafa Yumlu’nun profesyonelce değil acemice gördüğü kırmızı kart geldi. Ziya’nın hareketi sarı karttı ve Aydınus pozisyonun bitmesini bekliyordu, o dirsekle karşılık verdi. Kulübeden futbolculara ve tribünlere kadar büyük tepki gösterilen Aydınus’un bu pozisyonda ön yargılı olduğunu düşünmek, 41. dakikada ceza alanında Burhan’a yaptığı kontrolsüz harekete “devam kararını” hatırlattı!

Topu ileriye taşıyan, araya bırakıp arkadaşlarını pozisyona sokan tek oyuncu Adrian-Zeki değişikliğiyse, kenar yönetimin, “Zaten santrafor yok, ileri top taşısa, araya bıraksa ne olacak ki!” ve “maç gidiyor, kazanamazsan kaybetme” moduna girdiğini düşündürdü.

Böylece son yarım saatte panikleyen Trabzonspor’a karşı doğan fırsatı da Roberto Carlos değerlendiremedi. Burhan Eşer, sağ tarafı iyi kullanırken kenara çekildi, yerine giren Djebbour hiçbir varlık gösteremedi. Daha etkili hücum hamleler yapılsa, Costa’nın Onur tarafından köşeden çıkarılan kafa vuruşu gibi daha çok pozisyon elde edilebilirdi.

Sonuçta iki takım da kaybetti. Böyle bir maçın ardından bir puana sevinen olursa; bu durum sadece “kendi eksikliklerini kapatma” kaygısıyla açıklanabilir.