Korku ve ecel!

Şimdi sormak isteriz? Madem ki sahaya ilk çıkarılan kadro gol atamayacaktı, Ziya Doğan, 8 savunmacıyla önce gol yememeyi mi hedefledi. Yani iddia edildiği gibi büyük maçlara yönelik fobisinin yani korkunun esiri mi oldu? Bu arada bakın lider takımın hocası Daum ne yaptı? Beraberliğin bile kendileri için başarı olarak kabul edilebileceği maça 4 forvetle çıktı. Nobre kırmızı kart görünce 8 dakika top çevirtti, ilk yarıyı bitirtti. İkinci yarıya Deniz’le başladı. Trabzonspor’un yüklendiği anlarda yorulan Serhat’ın yerine Tuncay ile birlikte kontrataklarda kullanmak üzere Mehmet Yozgatlı’yı sürdü. Atay Aktuğ’un “Trabzonspor’da oynayamaz!” diyerek hırslandırdığı, Ziya Doğan’ın, “Savunması yok!” diye büyük olasılıkla kadrosunda düşünmeyeceği Alex ile oyunu istediği gibi yönlendirdi. İkinci golü bulduktan sonra da Trabzonspor ile oynadı! Ziya Doğan en önemli hamlelerini boşa harcadığı için Thijs’i, ikinci golden sonra oyuna sokup, hâlâ maçtan kopmadığını gösterdi. Ama bu takım sanki 3 hafta önce Galatasaray maçını oynamamış, belli ki Ziya Doğan da bundan ders almamıştı. Bir kez daha gördünüz hocam; korkunun ecele faydası yok! Maçın diğer kader adamları kalecilere gelince; Tümüyle Ziya Doğan’a yüklenmeyelim, Petkoviç de kendini ilgilendirmeyen bir pozisyonda penaltı yaptırarak yenilginin bir başka aktörü oldu. Edirne’den öteye silik Rüştü ise Fenerbahçe için yurt içinde ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Son söz: Adaylık için Fenerbahçe yenilgisini bekleyenlere duyurulur; Haydi sahneye, gün sizin!