İstikrar için...

Her sezon yeni yönetim ve birkaç teknik adam değiştirmenin kurumu getirdiği noktayı, puan cetvelinde takımın bulunduğu yer çok net gösteriyor. O halde yapılması gereken ne, bunun üzerinde fikir cimnastiği yapalım. Trabzonspor yönetimi başta başkanı olmak üzere, her şeyi doğru yaptıkları, zengin, alternatifi bol kadro oluşturdukları, 18 futbolcu alıp 19 futbolcu göndermenin bir zorunluluk, bilançodaki açığın ise normal olduğu iddiasından vazgeçecekler. Son Divan Genel Kurulu benzeri, kulübün dinamiklerini çağıracaklar ve diyecekler ki; “Sevgili arkadaşlar, değerli büyüklerimiz. Biz iyi niyetle yola çıkmıştık. Bütün bu icraatları Trabzonspor’un birer seveni ve üyesi olarak sadece kurumu daha ileriye taşımak için yaptık, istediğimiz gibi olmadı. Deneyimsizdik, hazırlıksız yakalandık, zafer sarhoşu olduk ve kimseyi dinlemedik. Öneride bulunanları, eleştirenleri, “Dünya görüşümüze karşılar” diye dikkate almadık. Gelinen nokta ortada. Ama faturası yüksek de olsa deneyim kazandık. Kurumu düzlüğe çıkarırız, lütfen yardımcı olun.” Birlik beraberlik böyle sağlanır, iki sene önce Samsun deplasmanına gidilirken olduğu gibi, şimdi de eski yöneticiler başta olmak üzere herkes otobüslere dolup Sivas ya da başka bir yer için yola düşer. Ama siz hep doğru yaptığınızı söyler, eleştirenleri “Trabzonspor düşmanı” ilan ederseniz, gramerdeki diğer zamirleri yok sayıp, daima “ben” derseniz bakın ne olur: Aralık’taki Genel Kurul’un gündemine seçim maddesi eklenme baskısı artar. Olmadı, o genel kuruldan “İbra” edilmeden çıkma riski doğar. Bir şey daha: Eğer Sivas maçı da kaybedilirse, başkanın “Çıkıp ben mi oynayayım?” söylemine ilk maçta şu tepki verilir: “Sen oyna Başkan sen oyna!”