İlk maç sendromu

Selçuk-Colman ikilisi hem top çalacak, hem de iyi kullanacak diye bekliyorduk. Olmadı. Yattara sağ kenarda boş alan bulamadı sıkıştı kaldı. Umut- Gökhan, birbirini bozar gibi oynadı. Soldan Cale bir kez çıktı, Umut oradan top taşımayı denedi. Trabzonspor ciddi pozisyon bulamadan ilk yarıyı tamamladı. Ankaraspor ise orta alanda daha iyi top yapsa da, golü tamamen bir rastlantıya bağladığı için, topu karşı kaleye taşımayı pek düşünmedi. Dolayısıyla savunmaya iş düşmedi. Tolga’ya da...
Ankaraspor’un orta alandaki etkin ismi Theo’nun gördüğü kırmızı kart bile ilk yarının son 8 dakikasında bu durumu değiştirmedi. Teknik adamlar 11’e 10’a uygun hamlelerini yapmak için her nedense beklemeyi tercih etti. Oyunun sıkışması Aykut Kocaman’ın işine gelebilirdi belki ama Yanal hem bu durumdan yararlanmak hem de top kaybı giderek artan Colman’ı değiştirmek için daha erken davranabilirdi. Nitekim Barış girdikten sonra kanatlar, Yattara’yla dönüşümlü ve daha etkin kullanılmaya başlandı, dolayısıyla Ankaraspor savunmasının göbeği açıldı. Bu boşluktan da Selçuk’un muhteşem golü geldi.
Futbolu Trabzon öne geçtikten sonra izlemeye başladık. Daha 20. dakikada zamana oynamaya başlayan Senecky dahil tüm Ankarasporlular, gol için rakip kaleye gitmenin gerekliliğini anımsadılar. Bu sırada Gökhan 2 kez golle burun buruna geldi, kaçırdı. Yattara’nın bir stoperle değiştirilmesi ise avantajı yitirmek demekti. Aykut Kocaman’ın Ankara’sı Özer, Neca ve De Nigris gibi kozlarını kullanmasına karşın pozisyon üretmekte zorlanırken, Gökhan, 3. fırsatında golle buluşup, 3 puanın keyfinin daha bir coşkuyla yaşanmasını sağladı. İlk maç sendromu bu, eksiklere, hatalara göz yumulmalı nitekim!