Henrique örneği

Ama dün akşam, başta tribünleri neredeyse boş bırakan Trabzonspor taraftarı olmak üzere genel olarak “angarya” görülen Güngörenspor maçındaki iş ciddiyetiyse alkışlanacak türdendi.
Tamam; rakip bir alt ligden ve de son sırada olabilir, ama bir gerçek var ki hiçbir maç oynanmadan kazanılmaz. Tarihte birçok maç beklenmedik skorlarla bitmiştir. Trabzonspor da, tek farkla önde götürdüğü karşılaşmada skor rahatlığını 70. dakikada yakalayabildi. Bu durum sadece gayri ciddilikle açıklanabilir ki, futbolcuların bir kısmının mutlak değerlendirmeleri gerektiği şansı kullanma konusundaki yetersizliklerini, bu nedenle yetenekleriyle ilişkilendirmek istemiyoruz.
Henrique’nin, sadece Alanzinho ve Sercan’a attırdığı gollerle değil, çok iyi motive olduğu oyunun her bir anındaki çalışkanlığı da kendisini arkadaşlarından farklı kılan önemli ayrıntıyken, kendisine bu anlamda bir nebze olsun yaklaşan tek kişi de Sercan oldu. Sercan’ın formayı zorladığı bu maçta daha fazla gol atarak moral motivasyonunu daha da artırma şansına önce, Adrian’ın egoizmi, hadi vurdumduymazlığı diyelim, bir de direk engel oldu.
Güngörensporlu futbolcularınsa, rakip meslektaşlarının motivasyon zafiyetinden yararlanma çabalarındaki yetersizlik, kendi motivasyonlarını da tartışılır hale getirdi. Bu nedenle de ortaya “bitse de gitsek” dedirten kötü bir maç çıktı.