Futbol ne değildir?

Futbol, her ne kadar dünyanın en büyük endüstrisi haline gelmişse de, sonuçta bir gösteri sanatı, bir şovdur. Tabii ki kazanmak öncelikli amaçtır ancak “her ne koşulda olursa olsun” değil, tabi ki.
Futbolcular, doğal olarak bu şovun en önemli ve olmazsa olmaz halkasıdır. Bir futbolcu olarak 500’ü kaparo olmak üzere 3 bin Euro karşılığında taa Benin’den Türkiye’ye, Denizli’ye gelen Cristian Kotchoni de. Tıpkı, 56. dakikaya kadar rakip kaleye 9 kez top taşıyıp gol pası veren, ikisinin Umut ve Barış’ın ayağından golle sonuçlanmasına katkı sağlayan Yattara gibi. Eee bu kadar üretken kişi, kendi saha ve seyircisi önünde biraz abartılı da olsa tabi ki şovunu da yapacak. Ama o Beninli izin vermedi, sportif müdahaleyle değil aleni tekmeyle engelledi bunu. İşini garibi, hakem sıfatıyla bu şovun parçalarından biri olan Hakan Özkan da hak verdi Beninli’ye. Tıpkı, “tekmeyi hak ettin!” dercesine “neden şov yapıyorsun?” diye sitem eden Serhat Gülpınar gibi. Neyse ki “futbol adamı” Güvenç Kurtar, kendilerine, “futbolcunun işi futbol oynamaktır” dedi ve Kotchoni’yi dışarı aldı da, “futbolun şov yönünü” kurtardı.
Neyse biz de işimize, futbola dönelim: Trabzonspor Yattara’sız rakip kaleye inemiyor. Yani Yattara’yı alın maç geçen haftaki Ankaraspor maçına döner. Ayman’ın ilk goldeki asistinin, Umut’un golü ve Barış’ın attığındaki hareketinin hakkını verip, Trabzonspor’da topun ayağına yakıştığı futbolcu sayısının çok sınırlı olduğunu da söyleyelim. Alın Barış’ı ve silin 2. goldeki müthiş vuruşunu ve öyle irdeleyin. Bütün topları ezdi, çok güçsüz 2 haftadır, çoğunda gücü yetmedi düştü. 2 uyarı kendisine: Daha olmadın, çok işin var, sakın “oldum” deme. En önemlisi; çevrene ve ilişkilerine dikkat et, her şeyin bir zamanı vardır. Önce işin yani!
Kadro dışı oyuncusu bol “yarım” Denizlispor, bu olumsuzluğuna karşın, her ne kadar kalite koksa da rakibin iki golünde, savunmada dengesiz yakalanmanın bedelini ödedi. Neyse ki bu bedel sadece puan cetvelinde yer değiştirmekle sınırlı kaldı.