Efsane Başkan'a dair

Trabzon 3. Uluslararası Kültür ve Sanat Festivali Kapsamı’nda bir ödül töreni... Işıklar sönmüş. Ödülün gerekçesiyle verilecek kişinin sunumu yapılıyor. Ekranda tok bir ses, “Şimdi sizi 70’li yıllara, o günlere götürelim” diyor.
O günlere gidiyoruz.
“O günler” dediği, bizim 14 yaşında ortaokul son sınıfa rastlayan dönemimiz. Siyah beyaz görüntüler. Spiker, “Bu bir devrim, şampiyonluk Anadolu’da, Trabzon’da.” diyor, Trabzonspor tur atıyor. Tüyler diken diken.
Tanıtımda dönemin teknik direktörü Özyazıcı, tanıtılan kişiye atfen, “Eskiden başkanlar hibe yapardı, şimdikiler borç veriyor”, kurumun tarihine ışık tutan, “40 Yıl Trabzonspor” kitabının yazarı Ali Özbak, “Transfer aksamasın diye koçanları imzalı çek defterini Genel Kaptanı’na verirdi” diyor.
O, Efsane Başkan anonsuyla merdivenlerden çıkıyor. Mikrofon kendisine veriliyor, “Efendim” diye söze başlayacak, başlayamıyor. Kelimeler boğazında düğümleniyor. Gözlerinden yaşlar akıyor. Karşısında onlarca insan, benzer duygularla çılgınca alkışlıyor.
O, ilk ve toplam 4 şampiyon kadronun Başkanı Şamil Ekinci, bir Trabzonspor sevdalısı, kulübün “Büyük” kategorisine girmesindeki en önemli mihenk taşlarından biri. O, geminin ilk kaptanı kısacası...
Onunla başlayan süreçte 6 Lig, 7’şer Türkiye ve Cumhurbaşkanlığı, 5 Başbakanlık Kupası müzede yerini aldı. “4 Büyük takımdan biri” unvanını pekiştiren daha niceleri de.
Lig A, yeni adıyla 1. Lig’de bugün, vaktiyle “4. Büyük” olduğunu iddia eden bir dolu kulüp varken, yenileri bu role soyunsa da, farkında değiller ki; bir “Şamil Ekinci’leri” yok.
Trabzon Belediyesi’ne, Başkanı Volkan Canalioğlu’na teşekkürler, eski kuşağın unutmaya yüz tuttuğu, yeni kuşağın tanımadığı, “Efsane kadronun Efsane Başkanı’nı” gündeme getirdiği için...