Duran toplar!

Kalabalık adamla savunma yapan Konyaspor’un gol şansı, Trabzonspor’un yüklendiği anlarda topa sahip olunca çabuk çıkarak savunmayı dengesiz yakalamakla mümkündü. Ya da bu çıkışların birinde elde edilecek bir duran top organizasyonuyla. Buna “Bir Ziya Doğan klasiği” demek, kendisine haksızlık olur. İki takımın puan cetvelindeki konumlarına bakıldığında bu haksızlığın nedeni açıkça görülür.

Manisaspor Trabzonspor’la karşılaştığında ligin son sıralarındaydı ve iki duran topla 2 dakika içinde geriden gelip öne geçmişti. Dün gece de benzer durum yaşandı. Konyaspor, serbest vuruştan gelen ortayla çok rahat gol buldu. Eşitlik sağlandıktan sonra taçtan gol yiyordu neredeyse Trabzonspor, Grajciar pozisyona biraz hazırlıklı olsa savunmanın “ama bu kadar da olmaz ki” dedirten cinsten hatasıyla.

Trabzonspor bir an önce bu sorununa çözüm bulmalı. Bu uzun maratonda bu durum sekteye uğratma riski olarak her daim bir köşede bekler. Kaldı ki sorun, ister “önlem alamama”, isterse Manisa, Konya derken “rakip seçip yeterli motive olamama” şeklinde olsun, ikisi de tehlikeli. İlk yarıyı böylece şansıyla az hasarlı atlatan Bordo mavililerde Şenol Güneş, belli ki “Eğer böyle bir yarışta olacaksan bu tür maçları kazanmalısın” düşüncesiyle 2. yarıya başlarken Barış Yattara değişikliğini yaptı. Bu da gösterdi ki hücum bölgesinde çok kalabalık olmakla hücum gücü artmıyor. Kalabalık savunmayı açacak kilit; iyi top yapmak, araya top bırakmak, rakibi hataya zorlamaktan vs geçiyor. Trabzonspor bunları yeterince yapamadı. İş yine bir duran topa kaldı. Maçın üçüncü golü de böyle bir organizasyonla geldi. Sonrası çok önemli: 2-1’in ardından tam 4 kez rakip savunmayı az adamla yakaladı Trabzonspor. Hem de öyle böyle değil, dörde bir, üçe bir gibi. Hepsini de büyük ciddiyetsizlikle harcadılar. Bu durum bırakın sonrasını bu maçta bile başına iş açabilirdi.