Buruk Veda!

Hani denir ya “Tıklım tıklım” diye; sayısal olarak o kadar olmasa da coşku bakımından desibeli duyu organları nedeniyle insan sağlığı için tehlikeli boyuta ulaşan bir taraftar topluluğu önünde oynandı; Başkan ve yönetimin ifadesine göre Avni Aker’deki son lig maçı. Trabzonspor’un fırtına gibi estiği günlerde rakip futbolculara, “Ayaklarımız titrerdi” dedirttiği cinsten bir uğultu eşliğinde yani. Bu durumun sahaya yansımasına gelince; baştan tribünlerin iştahı kadar olmadı açıkçası. Kornerle sonuçlanan ilk karambolün aynı dakika içinde yinelenmesine önlem alınamamasıyla gelen Antalyaspor golünün tribünlerdeki coşkuya engeli sadece bir kaç dakika sürdü. Onlar kendi temposunu buldu, futbolcular da “Kötü veda” kaygısını erken yaşamaya başlayıp yenik durumdan kurtulma gayretini daha bir artırdı. Böylece Trabzonspor oyunu rakip yarı alana yıktı. Mehmet Ekici ve N’doye’nin kaçırdıkları arzularına tavan yaptırdı. Yüklenmenin dozu arttı.

Kurtarış ve coşku

Ferhat’ın elinden kaçırdı gibi gözüktüğü ama hakemin topu filelere gönderen Yusuf’un kaleciye faul yaptığına hükmettiği pozisyona tepki kadar, Okay ve N’doye’nin gollük vuruşlarının yine Ferhat tarafından inanılmaz birer refleksle önlenmesinin yaratttığı heyecan, taraftarlara olmasa da, genel olarak futbolseverlere, Avni Aker Ruhu’ndan en azından ilk yarı itibarıyla sinyal verdi. İkinci yarı başında Alper Ulusoy’un “Dışarıda” gördüğü hareketi yardımcısının “İçeriye taşıma” yanılgısına uyarak verdiği penaltı kararına büyük tepkinin, Onur’un kurtarışı sonrası anında coşkuya dönüşmesiyle oyun bir anda ilk yarıdaki temposuna büründü.

Beceriksizlik...

Bordo-Mavililer’in yoğun baskısı karşısında fazla direnç gösteremeyen Antalyaspor’un imdadına kalan bölümde genelde Trabzonsporlu futbolcuların beceriksizliği, kısmen de gününde olan Ferhat’ın kurtarışları yetişti. Ersun Yanal’ın uzatmalar hariç yarım saat kala Muhammet Demir, 10 dakika kala da Suk takviyeleri bu durumu değiştirmeye yetmeyince maç, Avni Aker’e ligde buruk bir vedayla son buldu.