Burada böyle yürüyor işler!

Bir baba kucağında çocuğu, 3-4 yaşlarında. Çocuk korkmuş, elinde su şişesi, ağlıyor. Baba üzerine kapanmış onu taşlardan korumaya çalışıyor. Tribünün arkasındaki boşluktan taş yağıyor, yüzlerce kişi korunmak için koltukları söküp siper yapıyor. Sıkışmışlar, tel örgüleri zorluyor, kırıyorlar sahaya inip taşlardan korunmaya çalışıyorlar, başka çareleri de yok, başarıyorlar. Hakemin hatalı bir bayrağı, yüzde yüz gol iptal. Sonuçta mağdur taraftarın takımı hem de 2 farkla kazanmış. Çok sayın yöneticisi de çıkıp canlı yayında açıklama yapıyor: Kazandığımız için mutluyuz. Olaylara gelince; hemen her stadyumda böyle şeyler oluyor, abartmamak lazım. Hakemler de hata yapabilir, pozisyonu ofsayt görmüş olabilir.” İlginç! Ya takımı puan kaybetseydi! Bir hafta öncesine dönelim. Hakem golle sonuçlanmış bir penaltı vuruşunu yineletiyor. İkinci vuruş direkten dönüyor, ihlalin bu kez ağa babası var, devam. Sonra mağdur edilen takım öne geçiyor, rahatlıyor. O da ne rakip takım gol atmış, faul gerekçesiyle iptal. Ama kazanan takımın yöneticisi ne şampiyonluk yarışındaki rakibinin haksız kazanması ne de kendi haksız kazancı umurunda, kiralık futbolcusunun oynatılmasıyla ilgili tepkisine yöneliyor ve diyor ki, o kulübün başkanı ve eski teknik adamı için; “Biri kalıbının adamı değil!” Garip, ya o gol verilse, ya da, bir hafta sonra oyuncusuna kırmızı kart çıkarılıp puan kaybedilse? Aman tanrım! “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın!” Bir hakem düşünün. 12 tartışmalı kararın biri doğru, 11’i de bir takımın aleyhine olsun. Hem vicdanlarda mahkum hem de, kimden cesaret alıyorsa, “Emeğin başkentinden geliyorum” şeklindeki ilgisiz bir savunmayla ve de gerçek emekçilerle dalga geçercesine, “Ben iyi maç yönettim” diyebiliyor. Sonra o cesareti kendine verenlerin başını yiyor. Türkiye’de işler böyle yürüyor ve güçlü olan her zaman kazanıyor. Takımlardan biri şampiyon olacak, diğeri de teselli ikramiyesi olarak Şampiyonlar Ligi’ne katılacak. Görün bakın, büyük rastlantı sonucu (!) Türkiye Kupası Şampiyon olamayana kalacak. Burası Türkiye burada işler böyle yürüyor. Diğer taraftan bir kulübün taraftarı mağduriyetten çok meydan okumaya içerleyip, kentin tarihinde görülmemiş bir kitleyle, demokratik bir hakkını seviyeli ve medenice kullanarak tepkisini koyuyor. Türkiye’de böyle şeyler de oluyor. Ama renk aşkı herkesçe bilinen ve geçen yıl hiç ilgisi olmayan olayda “aşkına” yardım eden Başbakan şimdi bu haksızlığa susuyor! Burası Türkiye işte, burada Başbakanlar da böyle oluyor.