Bu ruhla mı?

Trabzonspor adına estetiği olan, rakibi oyundan düşürecek ilk top, 66. dakikada Sayed tarafından atıldı. 3 kişinin arasından Ferhat sıyrıldı, kötü vurdu. O ana kadar Yattara’sız oyunda hücum bölgesine ilk top da 53. dakikada Adnan tarafından taşındı, Umut ıska geçti.
Bu Trabzonspor’un küme düşme tehlikesi yok. Şampiyonluk, Şampiyonlar Ligi, UEFA, Türkiye Kupası’nı geçtik, İnter Toto şansı: Sıfır. Dolayısıyla böyle bir takımın kaliteli bir futbol sergilemesini engelleyecek stres de söz konusu değil. Nedir o zaman dünkü Ankaraspor karşısında o formayı rezil edercesine sergilenen futbolun nedeni?
Buna uzmanlar “ruhsuzluk” diyorlar. Kimse kusura bakmasın, “milyon YTL” miktarında tek haneli olanının artık işe yaramadığı bu piyasada, “halı saha” hırsını dahi sahaya yansıtamayanlar, kendi durumlarını gözden geçirecekler. Bu maçın tekrarını izleyecekler, giydikleri Trabzonspor formasını ne kadar hak ettiklerini düşünecekler ve “hadlerini” bilecekler. Gelecek sezon için bu formayı hak edip etmediklerine önce kendileri karar verecekler.
Tabi bu kadroyu oluşturup da köşelerine çekilenlerse elbette vicdanlarında bunun muhasebesini yapacaklar.
Söyler misiniz; biri rakibin golünün asistini yapan, diğeri ayağındaki topu kaptırıp kalesinde pozisyon üreterek kart gören, orta alanda her topu kaybeden futbolcuları, Tita’nın oyuncağı olanları, iki top yapamayanları, bulamamaktan yakındıkları şans ellerine geçtiğinde dökülenleriyle bu takımın taraftarı sezonu nasıl tamamlayacak? Daha 6 maç var ve onlara son söz olarak “sabırlar” diliyoruz.
Sabır dilediğimiz taraftar gibi, Yanal’la devamın doğru olduğunu düşünenleriz ama şu futbolu ve tercihlerini görünce de, “acaba” demekten kendimizi alamadığımızı bu yazıya not düşmek istiyoruz.
Ankaraspor’a gelince; güle oynaya bir maç kazandılar, kendilerini hiç sıkmadılar, sıkmalarına gerek kalmadı, zira rakipleriyle arada hafife alınmayacak kadar güç farkı vardı. Küme düşme yarışında ilerleyen haftalarda enerjileri kendilerine çok gerekecek çünkü...