10 numara fark!

Fransa Ligi’nin gol kralı, Fransız Milli Takımı’nın en önemli golcüsü Gignac’ın CV’sindeki bu bilgiler bile tek başına önemini gösteriyordu. Ama Broos, çok fazla ciddiye almadı kendisini. Trabzonspor’un rakibini adeta boğduğu Toulouse’un ilk yarıda 3 pozisyonu vardı. Üçü de ondan. Birinde de golü buldu zaten. Bunlar yetmedi, ikinci yarıda Avrupa Ligi’ni artık hayal konumuna sokan gollerden ikincisi kendisinden geldi, üçüncüsünün de mimarı oldu.

Broos, Gignac’a en azından bir stoperini yapışık oynatabilirdi, gerek duymadı nedense. Kendi santrforları gibi sandı belli ki! Sahaya büyük seyirci desteğiyle çıkan Umut da tıpkı Gignac gibi 70 dakika tek santrafor oynadı. Tek olumlu hareketi 6. dakikada direkten dönen vuruşu oldu. Gerisini hep ezdi. Zorunluluktan gidilen sitsem değişikliğinin ürünü ikinci santrfor Gökhan Ünal da, topa yabancı kaldı. Bırakın vurmayı ayağında tutmayı beceremedi.

Hugo Broos’un kendini sorgulaması gereken bir başka yanlışı da şu: Tayfun-Alanzinho değişikliği doğru. Ama Gökhan’ı sahaya sürerken, dışarı alınacak oyuncu olarak orta alanda rakibe basan tek oyuncu olan Tjikuzu yerine ustalıkla hazırladığı gol pası dışında silik kalan sarı kartlı Engin’i düşünse, riskin boyutu da faturası da bu kadar büyük olmayacaktı.

Herşeye karşın aralarındaki güç dengesi farkının sadece dün akşamki 10 numaralarla sınırlı olduğunu düşündüğümüz iki takımdan Trabzonspor, bireysel hatalar kadar kenar yönetiminin tercihleriyle kaybetti.
Trabzonspor için 4 gün arayla ve abartılı olsa da, her yenilginin bir dersi vardır. Toulouse’dan alınanın ise şu: Bu takımın acil bir golcüye ihtiyacı var. Ama “Öz evlat, möz evlat!” işi değil, mantık ürünü olacak bir golcüye...