Les Ferdinand ve Darren Barker

Güneşli bir Cumartesi. Erkenden Fulham Broadway istasyonuna geliyorum Chelsea-Spurs maçına. Maçtan çok akşam Avrupa Orte siklet ünvanı için Olympia'da ringe çıkacak 15 senedir yan komşumun oğlu Darren Barker aklımda hep. Heyecanım tavan yapmış vaziyette. Biraz ileride Les Ferdinand'ı görüyorum. İmza dağıtıp resim çektiriyor.

Bir Beşiktaşlı olarak siz olsanız ne yapardınız? Aynısını ben yapıyorum. Ne mi yapıyorum 'SİYAH' diye bağırıyorum 'BEYAZ' diye cevap geliyor insanların bakışları arasında. 'EN BÜYÜK' diyorum 'BEŞİKTAŞ' diyor.

Sarılıyoruz birbirimize.'Nasıl geçti bu sezon diyor' 'Fena mantarladık' diyorum. Aklına ilk gelen isim Gordon oluyor. 'Görüşüyor musun' diyor. Telefonunu veriyorum.

Londrada BJK plakalı Mercedes'i olan bir futbolcu Les. Adam gibi adam da ne yazık ki Tottenham denen bir takımın 'Ambassador'u. Aynı zamanda forvetleri çalıştırıyor. Yanında yine eski Spurs'lü ve orta saha hocası Tim Sherwood var. Stada giriyoruz. Basın tribününde yanyana oturuyoruz. Gomes yine harikalar yaratıp topu altından kaçırıyor. Fevzi'nin kopyası. Çizgiyi geçmeden tutuyor. Yan hakem golü veriyor. Ferdinand çılgına dönüyor. Gel seni maçtan sonra soyunma odasına götüreyim diyor. Büyük bir nezaket örneği reddediyorum. (Allah korusun) Benim rahatsız Arsenalli olduğumu bilmiyor.

'Çok istedim Beşiktaş'ta kalmak fakat Queens Park Rangers beni geri çağırdı. Türkiye'de çok mutlu bir hayatım vardı. Beni bu günlere getiren Beşiktaş'tır'

'Kariyerimdeki en önemli takım Beşiktaş'tır diyor. Ben sormuyorum o anlatıyor. Fenerbahçe'ye attığım gol hala aklımda diyor. Fazla sıkıştırmak istemiyorum maça dalıyoruz. Son dakikada Kalou ofsayttan golü atınca 'Bu kadarı fazla diyor' ve soyunma odasının yolunu tutuyor.

Patentli seyircimin dünyada alkışlanacak son takım olan Tottenham'ı alkışladığını söyleyemedim Les Ferdinand'a.



Maç bitiyor. Olympia'ya gidiyorum. Ben bokstan hiç anlamam. Leyton Orient takımının sahibi Bary Hearn ve oğlu Eddie ile tanışıyorum. Darren'ın yeni menecerlik firmasının sahibi.

Darren'ın trajik bir trafik kazasında 19 yaşında kaybettiği kendisi gibi boksör kardeşi Gary'nin döğmesi var sırtında. 'Onun için Avrupa ve Dünya şampiyonu olmak istiyorum' diyor. Maç başlıyor Darren karşısındaki İtalyan Domenico Spada'yı çok fena dövmeye başlıyor. Bana göre öyle. Dördüncü raundun sonunda önümde oturan Tony Calzaghe'ye soruyorum kim önde diye. 'Darren farklı önde diyor'.

12. ve son round bitiyor. Gözlerimden yaşlar boşalıyor. Üç hakem birden Darren'ı Avrupa şampiyonu ilan ediyorlar. İlk olarak rakibini tebrik ediyor. Ardından babası Terry, oğlum ve ben sarılıyoruz birbirimize. Unutulmaz bir gece. Daily Mail'den İan Ridley ile karşılaşıyorum. Darren'ın kariyerini anlatan bir kitap yazıyor. 'Ne zaman çıkıyor kitap' diyorum. 'Dünya şampiyonluğundan sonra diyor.

Çok uzun bir gecenin ardından sabah kalkıp Arsenal-Man. United maçına gidiyorum. Ramsey golü atıyor, Sir Alex'te çıt yok.