Liverpool'dan rahat galibiyet

Tarihleri ve başarıları düşünüldüğünde Premier Lig’in en büyük iki kulübü olan Liverpool ve Manchester United karşı karşıya geldi. Maçın adı ve tarihsel rekabeti ne kadar büyük olsa da karşılaşmadaki rekabet seviyesi oldukça düşüktü.

Klasik Liverpool

Liverpool klasik 11’iyle sahadaydı. Liverpool ileri ucunda Manchester City maçından farklı olan Jota/Diaz değişimi de çok büyük fark yaratmıyor açıkçası. İlerleyen yıllarda çok yüksek seviyelere çıkacağına inandığım Diaz, hiçbir maçta düşük performans vermeyip aksine oynadığı her maçta fark yaratıyor. Bu sebeple Liverpool maç öncesinde de maç sırasında da klasik taktiğinin dışında bir farklılık yapmadı. Yapmasına gerek kalmadı. Mükemmele yakın bir oyunla kâğıt üstünde riskli görünen bir maçı farklı kazandılar.

United’dan farklı diziliş

Bu maçı Manchester United üzerinden okumak çok daha doğru olacaktır. 3-4-2-1 düzeniyle sahaya çıkan Rangnick’in öğrencileri sadece rakibi karşılayıp, merkezi kapatarak pozisyon vermemeyi amaçlamış. Ronaldo’nun yokluğunda ileride oynayan Rashford, Elanga ve Bruno üçlüsüyle kontra kovalamak isteyen Manchester United’da Pogba, pas kalitesi çok sınırlı olan bu takımda kilit oyunculardan biriydi. Pogba’nın sakatlığı sonrası onun yerine Bruno Fernandes’in geçmesi Manchester United’ın maç içinde iyi olduğu hiçbir alan bırakmadı. İlerideki üçlünün pas kalitesi sıfıra inerken merkezde de oldukça geçirgen bir yapı oluştu. Üçlü savunma düzeninde oynamaya alışkın olmayan bu takım, konsantrasyon olarak o kadar düşük seviyede ki daha maçın başında rakibin en önemli kanadı Salah ve Trent’in kanadında iki oyuncuyu birden demarke bıraktı. Gol yememek üzerine kurgulanmış bir takım maç başında böyle basit ve büyük hatalı bir gol yediği zaman doğal olarak oyundan düşüyor. Özellikle ters ayaklı bir şekilde oynayan Dalot’un çok kötü performansı, Salah’ın formsuz döneminde çok iyi bir maç çıkarmasını sağladı. Öyle ki ikinci yarıda Wan Bissaka Dalot ile kanat değiştirmek durumunda kaldı.

United’ın zayıf merkez yapısı

Geriyi sağlam tutmak isterken orta sahadan taviz veren Manchester United, geride iyi duramadığı gibi orta saha merkezinde de ikili bir yapıyla bu bölgeden taviz vermişti. Başka bölgelerden de buraya destek gelmeyince merkezde hem sayısal olarak burada eksik kaldı hem de Pogba’nın çıkışı sonrası Bruno-Matic yapısıyla oldukça geçirgen bir yapıyla Liverpool’un bütün ataklarına zemin hazırladı. Yoğun pres altında geriden çıkamayan ve kendi yarı sahasını geçemeyen Manchester United, ne herhangi bir bölgede pres yapıp rakibini bozmaya çalıştı ne de bu orta saha yapısıyla ribauntları toplayabildi. Durum böyle olunca Manchester United topu istediği gibi çeviren bir Liverpool karşısında sadece gol yemeyi bekledi.

Oyunun her alanında zayıf bir United

Kadro mühendisliği açısından oldukça sorunlu olan bu yapıda Pogba’nın sakatlığı sonrası ortaya çıkan 11’de hücumda pas kalitesi standart üstü hiçbir oyuncu bulunmazken, belki de tek hücum silahı olabilecek ve ilerideki atletleri gol noktasına getirebilecek Bruno’yu da geriye çektiği için ondan da faydalanamayan Rangnick, bu karşılaşmada oldukça kötü bir sınav verdi. Bu takımın oyunun hangi alanında neyi iyi yaptığı konusu düşünüldüğünde bir cevap bulmak oldukça zor. Temposunun yanı sıra pas ve fizik kalitesi düşük bu takım karşısında Liverpool sadece 45 dakika uyguladığı ön alan presiyle maçı bitirme noktasına getirdi. Manchester United ikinci yarıdan yedikleri üçüncü gole kadar olan kısımda biraz kıpırdansa da yedikleri o gol sonrası maçı kapattılar. Liverpool zorlu fikstürünü düşünerek maçı rölantiye almasa bu kötü skoru Manchester United açısından çok daha kötü hale getirebilirlerdi.