Sorun göründüğü gibi değil

Galatasaray topa yüzde 66 oranında sahip oldu ama maçı kaybetti. Bu tablo bize bir kez daha şunu hatırlattı: Topa sahip olmak, tehdit üretmek değildir. Galatasaray 15 şutta sadece 3 isabet bulurken, USG daha az pozisyonla çok daha yüksek kalite üretti. xG verileri de bunu doğruluyor: 0.92’ye karşı 1.48. Sarı-kırmızılıların baskısı bol pasla şekillenen bir dominasyona dönüştü ama “steril” kaldı; ceza sahasında yeterli ikinci koşu, iç koridor bağlantısı ve dikine tehdit yoktu.

Rakip ise maç boyunca çok basit ama çok net bir plan uyguladı: orta blokta top kazan, ilk pasta dikine çık, boş alanı değerlendir. Galatasaray’ın yıllardır süren geçiş savunması zaafı yine ortaya çıktı; gol de bu zaafın birebir yansımasıydı. Üstelik gol sonrası takım boyunun uzaması, pres senkronunun bozulması ve oyundaki telaş USG’ye daha fazla geçiş fırsatı verdi.

Oyuncu profilleri de bu oyunu belirleyen bir diğer etkendi. Icardi’nin fiziksel olarak eksik kalması, İlkay’ın sakatlıktan dönmesi, ön alan presini ciddi biçimde zayıflattı. Bu da Galatasaray’ın rakibi boğmak yerine kendisini yoran bir oyuna sıkışmasına neden oldu. Sonuç olarak Galatasaray oyunun hakimi görünse de, pozisyon kalitesi ve geçiş organizasyonu maçın kazananını belirledi.