Elveda İnönü!

Ben bu muhteşem, tarih kokan stada ilk olarak 5 yaşındayken, babamla birlikte gitmiştim. Şimdi ise bu asırlık çınarın son günlerini yaşaması, sizin olduğu gibi beni de derinden etkiledi. 20 yıldır ABD’de yaşayan bir futbolsever olarak, İnönü’nün bende bıraktığı izlerin, kelimelerle buluştuğu anı sizlerle paylaşmak istedim;
Elveda sevgilim, mutluluğum göz yaşım, aşkımın sesi, kapalım, açığım… Duyunca Üsküdar´dan sesini sana ulaşabilmenin heyecanı, simitimin kokusu, köftemin dumanı… Cebimdeki son kuruş olan haftalığım, annemin mutfak parası! Yine yalan söyledim sevgiliye, iki saatte dönerim diye... Sabahladığım çınar, cop izim, eve dönüş korkum. Babamdan duydum ilk Gazhane'yi, anlatırdı hep Yusuf’u, Lefter’i, Metin’i. Tünel´den çıkınca yüzüme çarpan deniz kokun hala aklımda. Güzel giyinirdin, ne giysen yakışırdı sana, ama sen en çok Siyah ve Beyaz'ı sevdin.

İstanbul, işte bazen kar yağardı o güzel yüzüne. Ayrılırdık senden istemesek de, ama sen hep yine dönerdin bize. Bir Mayıs ayı getirmiş seni ve bir Mayıs ayı alıyor bizden. Yoruldun tabi, kolay değil bunca sene. Bilmiyorum sana ne verebilirim diye? Gel sevgilim sana tek bir söz vereyim; nasıl babam seni anlattıysa bana, bende anlatacağım seni doğacak her yeni ‘KARTAL’A, Elveda İNÖNÜ...

Barbaros Tapan/Twitter: @BarbarosTapan