Uçurumun kenarından...

Galatasaray’ın şu anki sorunu, hareketin devamını getirecek fizik ve en önemlisi de özgüven eksikliği... Tabii bunlardan kaynaklı olarak, yıllardır birlikte oynamalarına karşın oyuncular arasındaki bariz şekilde görünen uyumsuzluk! Eskişehirspor maçında, bu sezonki diğer sınavlarına oranla zaman zaman biraz daha diri görüntü verse de Sarı-Kırmızılılar, yine de acemi mangasıydı maalesef. Kazanmak ya da kaybetmek, bu gerçeği değiştirmiyor.

Günümüz futbolunda orta sahanın ve kanatların önemini bir kez daha dile getirmeye gerek yok sanırım. Solda da, sağda da devşirmeler görev yapıyorsa bir takımda, üstelik de sezon başında, o takımdan ‘büyük’ diye söz etmek abartı olmaz mı, gerek yönetimi, gerek teknik ekibi, gerekse de futbolcu kadrosu bakımından! Tüm bu şartlarda yine de iyi bir şeyler söylemek gerekirse dün gece için, en azından 3 puanı hanesine yazdırarak, Avrupa kupalarının ardından erken bir havlu daha atmadan kurtuldular, diyebiliriz.

Bireysel katkılarda bir sorun gözükmüyor. Baros’un gol vuruşu, Arda’nın tüm bezginliğine karşın çırpınışı ve sonuca etki edişi güzel. Ama konumuz takım sporu olunca, bunlar da önemini yitiriyor hak verirsiniz ki... Daha önce de belirttim, yapılacak bir-iki transfer bir başına sorunları çözmeye yetmez. Her anlamda birliktelik ve nefret ettiğim ama sıkça kullandığım sabır olayı gerekiyor. Bazıları diyor ki, ‘Bu sezon dibin de dibini zorluyoruz.’ Bir anlamda doğru, ama Eskişehirspor gibi büyük ve önemli bir engeli, en azından dağınık da olsa savaşarak aşmak bile, yeni bir başlangıç için önemlidir.

Kaldı ki, Galatasaray’ı ligde kısa süreli de olsa nispeten daha kolay rakipler bekliyor. Tüm eksiklerine karşın, hala bir şansı var bu ekibin. Başkan da, teknik kadro da, futbolcular da, bu üç puanın değerini çok iyi bilmeliler. Tabii, ucuz eleştiri peşinde koşan bir takım taraftarlar da... Uçurumun kenarından dönüldü, bunu kimse unutmasın.