Şeytan iş başında!

‘Be Allah’ın sersem kulu, şeytan bunun neresinde’ diyen çıkabilir. Bir an şöyle düşünelim o zaman; cepte 4.5 milyon dolar var, bu şeker grubu ilk ikide bitirir de bir üst tura çıkarsan 2.3 milyon dolar daha seni bekliyor. İyi birini alacaksan, 4.5 milyon doları gözden çıkarman gerekir. Yani 2.3 milyon dolar için 4.5 milyon doları vereceksin ilk etapta ve garantisi de yok bir üst turun.Peki, 4.5 milyon doları kısa vadeli borçlarını hafifletmek, futbolcuların gelecekteki alacaklarını ödemek yolunda kullanırsan... Biraz nefes almış kasanın, futbolculara vereceği moralle eldeki kadroyla bu şeker grupta bir üst turu kovalarken, Şampiyonlar Ligi maçlarında yetenekli gençlerinden ‘olgunlaşmaya yakın olanlarını’ sahaya sürüp Avrupa’ya pazarlamaya çalışırsan... Hele bu düşünce başarıya ulaşır da, bir-iki ismini satabilirsen (Arda, Aydın, Ferhat ve diğerleri, hatta kendine adam gibi bakmayı öğrenirse bu yolda tek geçebileceğim Necati gibi...) eline ne kadar geçer, hem de 4.5 milyon dolara ilaveten? Kesin olmayan 2.3 milyon dolardan az mı, çok mu?Sadece düşünelim istedim, o kadar...Kaldı ki, Gerets’in istediği ön libero, ya da benim her zaman savunduğum bir 10 numara takviye yapsanız bile, eldeki kadroyla ve var olan ekonomik gerçeklerle Barcelona, Manchester, Chelsea, İnter, Real Madrid gibi takımların birini ya da bir kaçını saf dışı bırakıp, bundan önce ulaşılmamış bir başarıya imza atmak mümkün müdür bu yıl için? Top yuvarlak, ama kadro yeni yapılanmakta, kulübün kasası da çırılçıplak. Ve yine kaldı ki, ‘böylesine gerçekler karşısında’ Şampiyonlar Ligi’nde yer alma onurunu 10. kez yaşamak ve de Türkiye’nin tek temsilcisi olmak bile başlı başına başarıdır. Ama asıl başarı, 100 yıllık çınarı hasta yatağından yeniden dimdik ayağa kaldırabilmek olacaktır. Önce ekonomik özgürlük yani... Yıllardır ‘sadece’ tasarruf yapmanın 1001 yolu ile yoğrulmuş benim gibi birinden de başka bir bakış açısı beklememek gerekir, öyle değil mi!