Polat, Aysal, Helvacı, Arda

Gerek konuşmalarıyla, gerek susuşlarıyla, gerekse de beden dilleriyle… Bir de, geçmişte yaşanan olayları ve bugün gelinen noktaları analiz edince, ‘doğru ya da yanlış’ çıkarımlarda bulunabilirsiniz. Şöyle ki:

Adnan Polat: Kendisine büyük haksızlık yapıldığını düşünüyor ve bunu net olarak dillendiriyor. Ömrü boyunca bu düşüncesi değişmeyecek. Köşesinde sessiz kalıyor gibi gözükse de, kulislerde her zaman varolacak ve ‘malum kişilerden’ intikam almanın fırsatını kollayacak!

Mehmet Helvacı: Orta mesafe koşularında ‘tavşan atletlerin’ işlevini yerine getiren bir görüntü çizdi! Başkanlık hayaliyle hâlâ koşmaya devam etse de, ‘onun için yarış çoktan bitti’ deniyor, ama farkında değil!

Ünal Aysal: Kendisini dolduranlara uyarsa, kılavuz kargaları erken teşhis edip çevresinden uzaklaştırmazsa hüsrana hazırlıklı olmalı. Yok eğer kurmaylarını doğru seçer ve arkasına aldığı rüzgarın yardımıyla camiaya sevgi/beraberlik tohumlarını serperse önü iyice açılır.

Faruk Süren: Hiçbir sorumluluk almaya niyeti olmadığı halde bu kadar gözönünde olmasının, her taşın altından çıkmasının bir açıklamasını yapmak çok zor. ‘Sadece’ futbolda büyük başarının elde edildiği dönemin başkanı olarak anılması camiada, bu davranış biçiminin eseri olsa gerek.

Cemal Özgörkey: Açıklamalarıyla, duruşuyla farklı bir görüntü çiziyor. İsmi geniş kitlelerde heyecan yaratmasa da, iyi bir ekiple seçime girebilirse yarışa renk katacağa benziyor.

Arda Turan: Karar yeni yönetime neden bırakılsın, onu da anlamak olanaklı değil. Parasal yönden değerini bulduysa, yuvasında da değersizleştirildiyse epeyce, en hayırlısı kanat çırpıp uçması. Aşkını da, futbolunu da daha özgürce hayata geçirmesi en doğal hakkı!