Nerden çıktı bu Chelsea modeli!

Hasan Şaş’ın sağ bekte oynatılması düşüncesini ileri sürdüğüm 2 Eylül 2007 tarihli yazımda işaret etmiştim Chelsea modeline doğru bir gidişat olduğunu! ‘Ben yazmıştım’ zevzekliğine soyunmayacağım elbette. Çünkü Nilay Yılmaz’ın söylemiyle, “En zor anlaşılır kuralı ofsayt olan” basit bir oyunu didikliyoruz alt tarafı. Elbette saha içindeki yönü bakımından! Yoksa futbolun dev bir endüstri halini aldığını, etnik, dinsel ve holigalizmin etkilerinden ötürü sadece basit bir oyun olmadığını ben de biliyorum! Simon Cuper’i okumadan önce de farkındaydım üstelik! Tıpkı, Hasan Şaş’ın sağ bek oynatılabileceğini ve Galatasaray’da bir Chelsea modeline gidişat olabileceğini daha sezon başından görebildiğim gibi! Çünkü Kalli bu işaretleri veriyordu, ben bir tarafımdan uydurmadım bunları! Baktım, ama tek farkla, ‘kapalı gözlük’ kullanmadan!
2 Eylül’deki yazımda, “Chelsea modeline doğru gidişat sezinlemekteyim açıkçası! Çok adamla saldıran, uzaktan vuran, kanatları kullanan, bireysel yeteneklerini ön plana çıkartan, hücum presle rakibe soluk aldırmayan, akın sırası rakibe geçtiğinde herkesin topla kalesi arasına geçmeyi olmazsa olmaz kabul eden... Ama aklıma şöyle bir soru da takılıyor; Chelsea modeli düşüncesi olsaydı eğer en baştan, o zaman Nonda son değil, ilk transferi olmalıydı Galatasaray’ın” demiştim, Nonda’ya Drogba rolü biçerek!
Bundan da bir mesaj çıkartılmalı bence. Yani Trabzonspor maçından sonra “Serkan Çalık’la bu iş olur mu” diyenler, 6’lıda Serkan’ın yerine sakatlığı nedeniyle oynamayan, hava hakimiyeti de olan Nonda’yı düşünmeli bir de... Ya da bir başka ismin yerine koyun Kongolu’yu, Serkan’a da şans vermeyi sürdürün.
Ama n’olur düşünün ve öyle yorumlayın.
Şu da bir gerçek, 4-6-0’ı oynamak için süper kondisyona, sağlam fizik güce, güçlü konsantrasyona, iyi niyetli yardımlaşmaya, kıvrak oyun zekasına, çok yönlü isimlere ihtiyaç var.
Bugünkü Galatasaray takımı bunların hangisine sahip, işte asıl tartışılması gereken bu...