İlkler ve ilkellikler!

Ruhu (Arda), beyni (Kewell), hırsı (Baros), yani takımın yüzde 60’ı sakat! Camianın morali sıfırın altında. Kondisyon ve takımdaşlık görüntüsü bugüne kadar yerlerde. Üstelik buluşmanın adresi, 10 yıldır puan bile çıkartılamayan Kadıköy cehennemi! Teknik kadro henüz iki gün önce işbaşı yapmış. Duygusal bakımdan her türlü büyüye/duaya sığınan Sarı-Kırmızılı taraftarların İddaa oynayanlarının bile dörtte üçü, işin içine maddi çıkarları girince Fenerbahçe’nin galibiyetine parayı basmış... İddaa Fenerbahçe galibiyetine 1.50, Galatasaray galibiyetine 4.20, beraberliğe 3.40 vererek, herkesi ‘fark beklentisi’ içine sokmuş. Bu tabloda ‘Fenerbahçe tarihi fark atar’ demişim, iyi halt etmişim! Nereden bilebilirdim ki, hücum futbolunun ateşli savunucusu ve uygulayıcısı Rijkaard’ın, ‘koşmayın, pres yapmayın, yardımlaşmayın, paslaşmayın, kademeye girmeyin, hatta şut bile atmayın, sahada ruhsuzca dolaşın’ diye futbolcularının beynini yıkadığını 1,5 yıldır! Gün, tükürdüğümü yalama günüdür o zaman, eyvallah, yalıyorum! Ama yalatanlara da ‘helal olsun’ diyorum!

Maça gelirsek; Galatasaray, rakibinin en etkili olan kanatlarını kapadı ilk yarı boyunca, ikinci yarıda biraz çözülmeler oldu, bu da doğaldı. Niang ve Dia’yı bir yana bırakın, Gökhan ve Caner destek bile veremedi. Cim Bom ileri bastı. Bir Pino bile Sarı-Lacivertli savunmayı dağıtmaya yetti. Neredeydi ki bu çocuk bugüne kadar! Düşünebiliyor musunuz, en zayıf halkası duran ve savunmanın arkasına/arasına atılan toplar olan Galatasaray, neredeyse pozisyon bile vermedi buralardan. Bir garip geceydi yani dün yaşanan... Dikkatimi çeken en önemli konu ise, ‘örgütlü Fenerbahçe milislerinin sinsi psikolojik saldırıları’ devreye girmeyince maç öncesinde, Kadıköy’deki buluşmalarda da futbol izleyebileceğimiz ve sonrasında konuşabileceğimiz kanıtlandı!