Ey Cim Bomlu!

‘Bu başkanla ve yönetimle olmaz” diyor birileri, “Kalli’yle de...” Hele Şükür’le ve Karan’la hiç olmazmış! Ve sonra da ekliyorlar, “Böylesine tecrübesiz bir takım başarılı olabilir mi?” diye. Önce bütün tecrübelileri siliyorlar bir kalemde, sonra da tecrübesizlikten söz ediyorlar utanmadan!
Bu takımın sezon başında futbol olarak hangi limite ulaştığını bilmeyen yok aslında. Demek ki, o kapasite var, ama sorunlar da! Sorun çalışmamakta ya da kadro yetersizliğinde değil, yüreklerde, beyinlerde! Çözüm yolu ise sevmekten, kucaklamaktan, tribünleri doldurmaktan, sınırsız destek vermekten geçmekte!
“Konumuz Galatasaray’ın futbolunun ümit vermemesi” diyenler çıkabilir. Şu gün gibi aşikâr ki, takımın sorunu orta sahada. Ve Lincoln, Linderoth, Ayhan’ın iyileşmesiyle (ki az kaldı) forvet hattında o çok eleştirilen Şükür’ün de, Karan’ın da performansını göreceğiz hep birlikte! Tu-kaka yapılmak istenenlere dikkatinizi çekmek isterim ayrıca, kolay mı böylesine vazgeçmeler, hele konu bu isimler olunca!
UEFA Kupası’nda önce Leverkusen, ardından Zürih-Hamburg eşleşmesinin galibiyle (büyük olasılıkla da Hamburg) oynayacak Cim Bom, işler yolunda giderse! Anderlecht’le eşleşen grup birincisi Bordeaux’nun sonraki olası rakibi B.Münih; PSV ile kapışacak grubun ikincisi Helsinborg’unki ise Tottenham ve yine büyük olasılıkla... Hangisinin önü Galatasaray’dan daha açık, bir düşünün hele!
Kaldı ki nedendir bu nefret? Canaydın’a, Polat’a, Feldkamp’a, Şükür’e... En trajik olanı da Ali Sami Yen’e ve takıma!.. Üç cephede birden hâlâ iddialı olan iki takımdan biri Galatasaray, tüm olumsuzluklara karşın hem de! Ayrıca koskoca Türkiye’de, Galatasaray’ın başardıklarının yanından geçeni bile olmamış bugüne kadar, ne kolay unutuluyor tüm bunlar!
Kuru kuruya bir iyimserlik değil benimkisi! A’dan Z’ye bu ekibe inanıyorum, öncelikle de felsefesine! Ve çırpınışlarını görebiliyorum başkanından futbolcusuna, hem de yapayalnız bırakılmalarına karşın!