Aman Servet sakın ha!

Frank Rijkaard-Johann Neeskens ikilisinin oturtmaya çalıştığı ‘pas futbolu anlayışına’ geçişin o kadar kolay olmayacağını baştan bu yana söyledik. Öncelikle, buna uygun malzeme sıkıntısı söz konusu... Sistem hem zor, hem de ısrarlı çalışma ve özveri istiyor. Ama en önemlisi disiplin! İşte Galatasaray’ın son haftalarda teklemesinin altında yatan en büyük etken de, bu saha içi disiplininden uzaklaşma!

Futbolcuların çok yönlü olması ayrı, asli görevleri ise apayrı bir konu! Bu sezon özellikle Servet Çetin’deki aşırı oyuna katılma arzusu göze batıyor örneğin... Bir stoper olarak asli görevi olan savunmayı ihmal etmediği sürece bunda bir sakınca yok tabii... Duran toplarda rakip ceza alanına gitmesi oyunun ve boyu itibariyle de doğanın bir gereği... Ama topla birlikte abartılı biçimde hücuma çıkmaları büyük sorun yaratıyor! Son Ankaragücü maçında Ceyhun’a müdahale edememesinin altında da işte bu ‘aşırı ve kontrolsüz efor harcaması’ yatıyor. Tamam, hücum futbolunda herkesin gol için katkı yapması gerekir, ama yeteneğine, gerekliliğine, gücüne göre olmalı bu... Yoksa ‘bırak savunma güvenliğini, topla/tüfekle git rakip 18’e’ değil hücum futbolu... Önce disiplini elden bırakmayacaksın, asli görevini yapacaksın, sonra gerektiğinde takımına ‘artı değer’ katacaksın. Özü bu! Servet deli dolu bir futbolcu, hırslı, mücadeleci, elindekini sonuna kadar verme heveslisi... Zaten beni korkutan da bu özelliği!

Ermenistan maçında attığı gol, umarım kendisini Milan Baros hissetmesine neden olmaz! Çünkü Trabzonspor’un gerçek gücü, puan cetvelinde bulunduğu yer ile doğru orantılı değil!

İki takımın maçları her zaman zevkli ve bol pozisyonlu geçmiştir. Çünkü yıllardan beri hep açık futbol oynama ilkesini ön planda tutmuşlardır. Bir anlamda, kurnazlık yapmadan, futbolu katletmeden, ‘gel tokuşturalım bakalım, kimin yumurtası sağlam’ anlayışı hakimdir bu buluşmalara. Yarın akşam ‘fark yerim, puan kaybederim’ kaygısından uzak, futbolun güzelliklerinin sunulmaya çalışılacağı yeni bir 90 dakika yaşatacaklarına eminim.