Yine olmadı!

Bir oyuncu, yani Fernandes. Beşiktaş için ne kadar önemli olduğu, dün belli oldu. Ligin ilk yarısının tek geçilen yıldızıydı. Samet Aybaba’nın bu oyuncuyu riske etmemesi, doğru bir karar. Belediye’de, Bülent Korkmaz’ın karakteristik özelliği sahaya yansımış. Sert oynayan bir ekip kurmuş. Toptan önce rakibini düşünen bir anlayış sergiliyorlar. Bu açıdan bakılınca, Fernandes’i son yarım saat kullanması doğru bir karardı. Aslında Siyah-Beyazlılar’ın çabuk oynama arzusu, top rakipteyken problem yok; Necip, Toraman, Veli, Olcay basıyor, ısırıyor ve topu kapıyor, ama top Beşiktaş’tayken sıkıntı.

Pas hataları, kaptırılan toplar, duvara çarpmış gibi geri gelip zaten Beşiktaş’ın en zayıf halkası defansı sıkıntıya sokuyor. Kaleci McGregor, iki top geldi içerde. Arkadaşlarına santra için topu atıyor. Cenk olsa ne fark eder, hiç olmazsa o bizim çocuğumuz. Samet Aybaba’nın bu takıma kazandırdığı en önemli şey: Olcay’ın golünden sonra kale arkasında Fernandes, Uğur Boral ve Mehmet’in sevinçlerinden belliydi. Yani takım ruhu... Beşiktaş’ın gole ihtiyacı olduğu bir dönem. Almeida’ya yardımcı aranıyor. Batuhan kafada Beşiktaş’ı bitirmiş. Ahmet Bulut’a ‘bana takım bul’ diyor. Keşke, ‘Beşiktaş’ta oynamam için neyi eksik yapıyorum’ deseydi. Farkında mı bilmem! Yönetim harıl harıl dışarıda Almeida’ya yardımcı bir golcü ararken, Batuhan hiç akıllara gelmedi ve gelmiyor da. Bu da beni çok üzüyor. Bu beraberliğe rağmen Necip, Toraman ve Almeida’nın iş ahlakına saygı duymamak da mümkün değil.