Umut yok!

UEFA’yı, CAS’ı gerdi, gerilmek öyle olmaz böyle olur dedi. Sizler bu yazıyı okurken CAS zaten bunu söyleyecek. Hiç umudum yok bugün açıklanacak karardan. Onun içindir ki, dün geceki müsabakayı iyi bir hazırlık maçı diye izledim. Bilic’in kadro istikrarına saygı duymak lazım, bu istikrar ligde tamam ama dün biraz fazla oldu. Serdar, Sivok, Escude, Ersan... Önlerinde Veli, Atiba... Üstüne gelen kimse yok. Bir kişiye altı kişi. Sana gol lazım... Dünkü görüntüde Veli-Atiba’dan birini yanında tutmalıydı. Oğuzhan’ı, Kayseri maçında aradık. Dün ilk 11’de olmalıydı.

Aslında bugün ne olacağı belliydi, onu yukarıda yazdım. Dün karizmayı çizdirmeme maçıydı. Dedik ya, karizmanın çizilmemesi için gol lazım. Bir 45 dakika Tromsö yarı alanında oynandı. 3 direk arasına top girmedikten sonra neye yarar, mutlaka ikinci yarı kilidi açacak bir hamleyi yapması gerekiyordu. O da yanındaydı. Oğuzhan... Ersan kemendi yedi Oğuzhan sahada. Nitekim, art arda gelen önce Almeida sonra Oğuzhan’ın golleri tribündeki yaklaşık 60 bin kişiyi mutlu etmişti. Sadece o kadar. Şimdi sıkı durun. Bu sabah dün gece klübe gelen faksla kuraya gelmeyin deniyordu. Bu üç beş yöneticinin paylaştığı bir şey ama Atatürk Olimpiyat Stadı’ndaki 60 bin kişi ve evindeki milyonlarca Siyah-Beyazlılar mutluydular ve dua ediyorlardı. Neyse bu takım şu andaki gidişiyle huzur veriyor ama ümit var mı derseniz. Biraz karışık. Şunu da not olarak söyleyeyim... İlerde paylaşacağım... Beşiktaş’a Beşiktaş’tan başka dost yok. Klübün içinde Fenerbahçeliler Galatasaraylılar maaş alarak cirit atıyor. Bu ayıpların en büyüğüdür. Dünkü mutlu günden sonra, bunu paylaşmasaydım haksızlık etmiş olurdum. Bu konuda karizma da çizildi. Bu işleri yapacak klübünü seven bulamıyoruz hep ithal ediyoruz. Neyse ligimize dönelim.