Olmadı Gökhan

Üzülmedim, dersem yanlış yapmış olurum. Üzüldüm... Üzüntümün sebebi Gökhan Zan’ın Beşiktaş’tan bu şekilde gidişi. Olmadı Gökhan. Bütün insanların üstüne saldırdığı dönemlerde Beşiktaş ailesi sana sahip çıktı. ‘Cam Adam’ dedikleri zaman bile Beşiktaşlılar sana ayrı bir pencereden bakmışlardı. Gökhan Zan, Çanakkale’de oynarken de, Antep’te oynarken de gönlümüzde ayrı bir yerin vardı. Beşiktaş ailesi kolay kolay sevmez. Sevdimi de, tam sever.
Galiba sen bu sevginin farkına varamadın. Demek ki, sen de bir fırsat bekliyordun. Bak, Emre Belözoğlu ve Okan Buruk, Avrupa Kupası’nı kaldırdıkları halde Galatasaray ailesi tarafından öyle bir dışlandılar ki, kolay kolay apoletlerini geri alamayacaklar. Ne Galatasaraylı Emre, ne Fenerbahçeli Emre. O, Zeytinburnusporlu Emre olarak hatırlanacak. Böyle sana yüzlerce futbolcu sayabilirim. Bak, sporcu demiyorum, futbolcu diyorum. Çünkü sen, Beşiktaş kaptanı, Beşiktaş duruşu ve sporcusu değil, ‘Temmuz çiçeğiymişsin’. Yani, sence para her şeymiş. Bak sana bir şey söyleyeyim mi Gökhan, “Para kaybı hiç bir şey. Çok dinçtin, çok para kazanabilirdin. Belki Galatasaray’a giderek para kazandın. Ama itibarını kaybettin Gökhan.” Senin çok duygusal bir çocuk olduuğunu biliyorum. Bak, ‘çocuk’ diyorum. Seni çok iyi tanıyan bir ağabeyin olarak bunu diyorum. Seni çok çabuk kandırmışlar. Sen de menacerlerin oyununa geldin. Beşiktaş kaptanı, duruşuyla ve herşeyiyle örnek bir kaptan. Denizlispor maçında İbrahim Üzülmez’in koluna pazubandını geçirirken, tam önümdeydin. Acaba o gün yanlış bir yüz ifadesi mi gördüm? Hepsinden önemlisi ne biliyor musun Gökhan? Vallahi de billahi de, Beşiktaşlılar senin gidişine, hele hele bu şekilde gidişine üzülmedi biliyor musun? “Beşiktaş kaptanı eğer bu şekilde gidecekse, gitsin... Allah yolunu açık etsin” diyorlar. Florya’ya çok gidip geleceksin. Yolların sağında ve solunda bir sürü mezarlıklar göreceksin. Hepsi de vazgeçilmezlerle dolu. Anladın mı kardeşim? Bazı insanlar var, öldükten sonra yaşar. Hakkı Yetenler, Şükrü Gülesinler, Metin Oktaylar gibi. Ama sen Gökhan, yaşarken öldü. En acısı da bu. Bu beni çok üzdü.