Kulübe...

Katrandan nasılsa olmazsa şeker, Escude’yle Uğur Boral da arkalı önlü olmaz. Önemli bir kural vardır. Eğer sen kendi kimliğinden uzaklaşıp rakibi düşünmeye kalkarsan beklentilerin hayal olur. Önce kendi kimliğini rakibine kabul ettirmen lazım. Korkmaman lazım. Bir başka kural da, hakemler için vardır. Topla rakip arasına girmeyeceksin. Özgür Yankaya 56’da topla oyuncu arasına girdi, filmi kopardı. Veli kırmızı kart ve üçüncü gol.
Gol lazım sana... Tamam, golü kim atacak: Almeida. Ama o da yalnızları oynuyor. Soruyorum son günlerde moda ya; söyle Samet söyle... Doğrusu ne? Çok basit. Rakibin kulübede Krasic, Stoch, Semih, Selçuk, Bekir. Diğer taraftakileri boşver, saymayalım... İşte asıl fark buradaydı.

Fernandes’i yere göğe sığdıramıyoruz. Bazı maçlarda bu övgüyü de hakediyordu. Ama dün Beşiktaş’ın sıkıntılı ismi oldu. İki kez topla çıkmaya kalktı, kaptırdı, filmi kopardı. Zaten Beşiktaş’ta bu sene top rakipteyken sorun yok. Top Beşiktaş’tayken sorun çıkıyor. Çoğu arkadaşlarımız kaçak oynuyor. Top atacaksın, kaçan yok. Üzülüyorum Necip’e. Son haftalar çok çok iyi. Bu kötü gidişten huzura çıkmak için Beşiktaş’ın 3 puana çok ihtiyacı vardı. Ama dedik ya, olmadı. Olmamasının da sebebi, Samet Hoca değil, biz söyledik: Kulübe zenginliği...
Takımdan kimi çıkartırsın, kimi sokarsın. Bırak o zaman sahadakiler kalsın. Kaliten de bu, kapasiten de bu...