Deli İbrahim

Dakika 40: O ana kadar sahanın en etkisiz oyuncusu Bobo golü atıyor. İşte Nobre ile geçen maçlarda hep bu konuda eleştirimiz. Bobo durur durur ama son vuruş iyi. Onun için Bobo’dan vezgeçme. Sakatlık, hastalık dışında Bobo yanında değil, sahada olmalı.

Dakika 20: Toraman orta sahada, oraya hareketlilik lazım. Çare Ekrem ortaya ve ağır orta saha bir anda canlanıyor. Taşlar yerine oturuyor. Tabii ki pozisyonlar da gelmeye başlıyor.

Benim gözüm Necip’te. Ne farketti, hiçbir şey. Fink, Ferrari, Toraman ne kadar sahadaysa Necip de o kadar sahadaydı. Artısı vardı, eksisi yoktu. Ve tabi aklım da Serdar Özkan’da. Gidişat Serdar aileden uçacak. Yazık! Gönlüm Kaş, Nihat, Necip, Rıdvan, Köybaşı gibi gençlerle altyapıdan gelen bu çocuklarla Beşiktaş’ın geleceğini kurtarması.

Sahanın en genci Necip. Yunus Yıldırım’ın delikanlılığı bir ona yetiyor. 12. kuralı sahada Necip’ten başka herkes ihlal ediyor ama Yunus Yıldırım’ı konuşmaya gerek yok. Ceza sahası içinde yönettiği tüm müsabakalarda gözlerine perde inen Yunus Yıldırım ceza sahası dışında düdük ağzından inmiyor. Düt, düüüüt. Seyirci de artık her ‘düt’e aldırış etmiyor. İletişim araçları işliyor tabii ki, tepki büyük.

Dünün bir büyüğü de vardı. O da taraftar. Beşiktaş potaya girdi, yeter sesleri bitti. Keşke hiç olmasaydı. Alkışlarımın büyüğü, teşekkürüm İbrahim Üzülmez’e. Gençler, genç diye geçinenler utanın.