Böyle mi...

Müsabaka duygu dolu başladı. Pankartların şehitlerimize yönelik olanları bilhassa bölücü terör örgütüne yönelik olanların tribünden indirilmesi hoş olmadığı gibi, bizimle birlikte herkesin tepkisini çekti. Bu sahaya da yansıdı; seremonide Millilerimiz’in asker selamı çok anlamlıydı. Hele de yöneticilerden Tahir Kıran ve Mustafa Yazıcı’nın ellerindeki Türk bayraklarını tribünleri dolaşıp dağıtması, ince ve yerindeydi... Fatih hoca mevcut kadrodan katrandan şeker yapmaya çalıştı... Olur mu peki katrandan şeker? Olmaz tabii ki; Mehmet Topuz’dan sağ bek olmayacağı gibi. Hele önünde yürüyen bir Tuncay’ın olması diye düşünürken, daha doğrusu bu satırları yazarken gol geliverdi! Aslında bu gol hiç hesapta yoktu. Şimdi sıkıntı Milliler’deydi. Hedefim var diyorsun, ama bir 45 dakika yaşadık ki, o da Moldoya’ya inanılır gibi değil. Yaratıcı oyuncusu yok. Kazanman için gol lazım. Sahada gol için görüntüyü arıyorsun, daha doğrusu istiyorsun, o da yok! Rakip çıkmıyor, Gökhan Ünal tek başına ne yapsın, çırpınıp duruyor. Arda bir kenarda, Tuncay zaten yok, Selçuk’un ayakları titriyor... Ve golcü girdi, golünü attı: 1-1. Böyle mi olmalıydı? Artık çarşambaya az kaldı. Ak koyun, kara koyun o zaman belli olacak. Ama dünkü görüntü hiç de hoş değildi. Benim istediğim Türk Mehmet Aurelio’nun iş ahlakının diğer arkadaşlarında da olması.