Açılım farkı

Maçtan önce Beşiktaşlı taraftar bağrıyordu; “Diyarbakır Beşiktaş el ele, hep beraber tribüne” diye. İki takımı da bütün tribün alkışlıyor ve tek bir slogan “Türkiye bütündür” Diyarbakır seyircisi de mutlu, kısacası herkes mutlu. Ama bu huzurdan mutlu olmayan bir kesim var. Onlar da ‘açılım bitti’ dedi ya dün bütün medyaya. Neyin bitip bitmediğini Güneydoğu’dan gelen haberlerle öğreniverdik. Yine şehitler, yine bölücü terör örgütü, yine katliam... Demekki bu olay çok farklı bir boyutta. Hesap Türk-Kürt meselesi değil.

Kusura bakmayın maç kritiği yerine böyle bir girişle yazıya başladım. Çünkü çok Diyarbakır müsabakası gider gelir. Ama kaybolan değerler geri gelmez.

Beşiktaş çok yorgundu. Dün gece bunu açıkca gördük. Tabii ki bu yorgunluğun dışında bir de Ziya Doğan’ın talebeleri vardı ki, yerden kalkmadılar. Ben tuttum, sadece sakatlıklarda 7 dakika, toplamda 5 değişilik 2.5 dakika etti 9.5 dakika. Ama Bülent Yıldırım gösterdi 4 dakika... Bunlar hiçbir zaman bahane olamaz. Ama top da sevmedi takımı yorgunluğu dışında.

Aslında Beşiktaş böyle bir maçta istediği pozisyonları da bulmuştu. Nihat, Bobo, Nobre, Tabata ile kaçan mutlak goller vardı. Ama top sevmedi işte. Gerçi Diyarbakırlı futbolcular ayağa kalkmış olsalardı, oyun belki daha kaliteli olabilirdi. Her şeye rağmen dün gecenin telafisi var.