100. Yıl ruhu

İki takım da kupayı çok istiyor. Ama Beşiktaş çok daha fazla istiyordu. Ancak işi biraz uzattılar. İlk yarı 2-0’lık bir skor cepte soyunma odasına giderken ikinci yarı sanki kupayı kazanmış gibi takımın üstünde de bir ölü toprağı vardı. Bir anlık dalgınlık ve 5 dakika içinde gelen iki gol, işi uzatmaya götürdü. Maçın çok önemli bir kader anı vardı. Fenerbahçe’nin uzatmada en önemli iki silahı Alex’in kulübeye çekilmesi ve Aurelio’nun da atılması, Beşiktaş’ın şansıydı. Bu şansı da iyi değerlendirdi. Artık hedef belliydi: Kupa. Şu iyi oynamış, şu kötü oynamış diye vıdı vıdı yapmaya üzum yok. Hedef tekti, kupayı kazanmak. Beşiktaş çok istiyordu, ve sadece kupayı kazanmadı bu arzusuyla. Bir seneyi de kurtardı. Yalnız bu kupa zaferinde Koray, Tümer, Okan, Gökhan Zan, Gökhan Güleç ve İbrahim Üzülmez’e ayrı bir yer açmak ve alkışlamak istiyorum. Ancak başta Yıldırım Demirören olmak üzere ne olur Beşiktaşlı yetkililere sesleniyorum. Bu kupa zaferi kimseyi aldatmasın. Beşiktaş’ın bilhassa takım olma yolunda çok zorlu virajlar bekliyor. Bugünü belki kurtarmış olabilirler. Ben de bu güzel günde fazla maydanoz olmak istemem. Ama gelecek için bu sabahtan itibaren çalışmalar hemen yapılmalı. Neyse fazla uzatmayalım. Kupa Bakan M.Ali Şahin ve Federasyon Başkan Vekili Affan Keçeci’nin elinden İbrahim Üzülmez’e verildi. Ben de boş olan Şeref Tribünü’ndeki koltuklardan o anı izledim. O kadar güzel gözüktü ki, vallahi çok keyif aldım. Müsabakanın hakeme Bülent Demirlek’i de tebrik ediyorum, mükemmel bir maç yönetti.