Sahanını ağırlığından mı yoksa Galatasaray galibiyetinin sevinç yorgunluğu mu?... Sebep hangisi olursa olsun, Fenerbahçe, Kayserispor deplasmanında havasında değildi. Emre çalıştı ama, sürekliliği yoktu. Christian riske girmeyip, savunmanın önünden hiç ayrılmadı. Attığı gol Cristian’ın balı Souleymanou’nun ise bahtsızlığıydı. Sarı-Lacivertliler, çizgileri de fazla zorlamadı. Mehmet-Gökhan hattında elektrikler genelde kesikti. Carlos ile Vederson ise, fırsat buldukça yüklendiler.
Ev sahibi, lidere oranla ceza alanı üzerinde daha sıkça dolaştı. Gamsız, egoist Cangele ile Makukula etkili vuruşlar yapamadı. Tolunay Kafkas, Portekiz vatandaşı golcüye acil ofsayt dersi aldırmalı. Makukula, Kayseri şehir merkezinde dolaşır gibi, hiç etrafına bakmadı.
Fenerbahçe’nin skoru idare etme temposu hiç değişmedi. Mehmet Topuz’un yan direkte patlayan şutunun dışında, bırakın pozisyonu, hazırlığı bile yoktu. Ev sahibi Gökhan, Cangele ve Semih’le net pozisyonlar buldu. Son çeyrekte Kayserispor yüklenirken lider, takım olarak seyretti. Kazım’ı çıkarıp, Dos Santos’tan forvet arkası yapan Daum, Semih’i gol yedikten sonra lütfedip aldı. Alman hoca, farklı kaybetmediyse, yatsın kalksın, Volkan Demirel’e şükretsin. Ama unutmasın ki, Volkan her zaman kurtarıcı olmaz.
